Song of the MOUNTAINS ( part 2 )

Dat ASHEVILLE is een aangename verassing. Voor het eerst zien we een stadje met een hart en een ziel. Winkeltjes te kust en te keur,leuke eettentjes,galeries en kunst in het straatbeeld. Ik schrijf dit omdat je in Amerika kunt zien waar het bij ons niet naar toe moet. Het grootwinkelbedrijf vestigde zich aan de rand van de steden en dorpen, de kleine ondernemer moest mee, ( zo ver hij het kon bolwerken ), omdat het kopende publiek nu met zijn auto zowat binnen kon rijden. 

De hele binnenstad ging naar de klote en men loste dat hier op door kantoorkolossen en parkeergarages te bouwen. Nu lopen de kantoren ook leeg en het gevolg .... Spooksteden,geen enkele sfeer, op een enkel straatje na. Iedereen jaagt met zijn fancy car naar de aanloopstraten. Drive in McDonald's en consorten kennen wij al, maar wat dacht van drive in bloemist, bank, met pinautomaat,casino,s,gemeentehuis,belastingkantoor,bioscoop.,kerk. De Amerikaan verrekt gewoon om te lopen. Nu nog een drive in  furnerale en we zijn er klaar mee. Iedere Nederlandse beleidsmaker die het in zijn botte kop haalt om zo iets bij ons na te apen moeten ze 3 maanden naar dit land sturen. Beetje hersens en hij snapt het.

Zoals gezegd ASHEVILLE is een uitzondering en wij duiken weer fris de BLUE RIDGE PARKWAY op. Als we het over natuur en benamingen hebben dan overdrijven Amerikanen meestijds niet. Hier kunnen ze wat van, wegen aanleggen dwars door de natuur en deze is 750 km lang. Stel je voor , van Liempde naar München, 1 weg, twee rijstroken, geen vrachtverkeer en af en toe een eenzame fietser. RIDGE  WAY ( rif weg ) is hier ook echt een weg waar je om de haverklap naar links en naar rechts over de prachtige valleien kunt kijken.

We treffen het weer , de lente is hier net op gang en de zon knalt tussen de wolken. De bomen en struiken,toch al in het lichtste groen worden een vlekken veld van tinten. Dat BLUE is ook niet gelogen, door de regenbuien en het verdampen door de zon, hangt er een magische blauwe waas over de valleien.Ook bijzonder de Magnolia, bij ons struiken, hier bomen. Honderden Lookouts ( stops ) om alles te bewonderen. 
Op de radio goud van oud. ( hoe kan het anders).

DYLAN- LIKE  A ROLLINGS  STONE , CROWDED HOUSE - DON'T DREAM IT'S OVER, onze eigen GOLDEN EARING ( echt waar ) met RADAR LOVE, CREEDENCE met HAVE YOU EVER SEE THE RAIN . 

Dat laatste gaan we snel zien, want de wolken worden donkerder, we pikken nog gauw een  heerlijke zelfgemaakte picknick ( kwestie van aanpassen aan de gewoonten van het land ) en dan volgt de eerste donderslag. 1 km verder moeten we stoppen om een dikke tak van de weg af te halen. De boom ernaast is compleet gespleten. Toch maar weer op het goede plekje gezeten. 

 We doen niet de volle 750 km , maar het was in 2 dagen , 400 km genieten met grote G. We nemen de grens met VIRGINIA  ( IS FOR LOVERS ) en rijden door prachtig boerenland. Toch een beetje moe besluiten we in het plaatsje MARION te overnachten. Weer is het prijs, een prachtig statig dorpje ( het kan dus wel ). Het hotel wat we in mainstreet vinden komt recht uit de film van Biltmore Estate gisteren ( maar dan veel kleiner).

En laat MARION nou toevallig ook een centrum zijn van BLUEGRASS MUSIC. Het plaatje van vandaag past weer precies. Of is het misschien toch onze neus die het hem doet.
BLUEGRASS Music te kust en te keur. In mij bibliotheek heb ik o.a. 4wheeldrive een Nederlands bandje ooit gezien in de Efteling .
Wacht dacht je van WILD AND WICKED WORLD - LONESOME WITHOUT YOU - ANITA's WALZ - of tot besluit  BAD MOON RISING 

 vanaf ons terras aan mainstreet - Welterusten