Hello New Zealand

Nieuw Zeeland 

Vliegen is over het algemeen iets geweldigs , maar nu zit het toch effe flink tegen. Op het vliegveld van Sydney liggen we  lekker relaxt in heerlijke banken ons dingetje te doen,maar als we gaan boarden ( half vijf ) wordt het plots al knap donker. Onder eerste lichtflitsen in de verte gaat het ding naar de startbaan. Binnen 1 minuut kan je de vleugel niet meer zien vanwege een wolkbreuk en knallen de flitsen om je heen. Daar staat hij dan deze ( letterlijke) blackbird van Nieuw Zealand Air. Ik knijp hem toch een beetje ( en ben niet de engste ), Zal hij onder deze omstandigheden de lucht in gaan? In het verleden had ik nu onder de stoel gelegen,maar daar ben ik door al het reizen knap ( zeg ik zelf) van genezen. Maar nu ????????  Is het zelfs de chauffeur te gortig , hij roept om dat ook hij heeft gezien wat wij zien en met zijn maat besloten heeft een paar minuten te wachten. Poeh......dat klaart op ( woordspeling ) dat wachten aan het begin van de startbaan wordt bijna een uur,maar ik vindt het best. Daar gaan we dan ineens en vervaarlijk van links naar rechts zwaaiend en stukken naar beneden donderend  en weer naar boven klimmend zoekt het ding een gat in de de wolken. Na een half uur cakewalk komt dit wonder van techniek in rustig vaarwater ( woordspeling ) en kunnen we aan een bak thee gaan denken. Veilig bereiken we Cristchurch en zijn we hier zo door de douane. Niet alvorens even de Bergschoenen uitgepakt te hebben,want ze houden hier van nette mensen en willen geen modder/strond  uit het buitenland.We hebben ze netjes gepoetst  en krijgen een warm welkom in Nieuw Zeeland .
We Kopen nog wel een paar flessen drank voor later in de camper,maar in het uitgestorven Christchurch valt niks te halen rond middernacht,dus  gaat de eerste meteen open. Effe bekomen, vraag niet hoe,maar we zijn aan de andere kant van de wereld.  is wel een borrel waard.   BLACKBIRD van de BEATLES 

De streek Canterbury met hoofdstad Christchurch zijn in 2011 getroffen door een fikse aardbeving, 180 mensen kwamen om en 100.000 gebouwen werden totaal verwoest of beschadigd. We lezen voor het slapen gaan nog maar even de hotel instructies ( vreemd,er staat vooral niet naar buiten rennen) What a day en toch vallen  we gerust in slaap.  

Gerommel en gestommel maakt ons wakker. ????????? Het zal toch niet waar worden wat we vannacht lazen !!!!!!!!!!! 

Nee hoor,het blijkt de historische tram te zijn die onder ons hotel door aan zijn eerste zondagmorgen rit is begonnen. Gelukkig maar. 
We blijven lekker een tijd in bed liggen en ik tik mijn verhaaltje nu dus, dat doe ik op de iPad en dat kan op elk moment wat inspiratie brengt. ik sla het op en als er ergens goede WiFi is is het druk op de verzend knop. Ik heb het idee dat wifi vanaf nu duidelijk minder zal worden als in Australie,in dit hotel werkt het tenminste al niet goed en dan wordt foto,s en tekst uploaden helemaal moeilijk. Morgen gaan we camperren ,niet paniekeren als je dus een tijdje niets hoort.

Onder hebben ze lekkere broodjes en koffie , dus ben ik de kok vandaag en luieren we lekkers verder. Op de middag gaan we aan de wandel en wat we dan zien is misschien wel het vreemdste wat ik in een stad heb gezien. Enorme lege vlakten, bouwputten, geblindeerde bouwhekken ,bouwkranen,puinhopen en af en toe een oud gebouw wat juist nog wel rechtop staat. Deze stad heeft een kapot gebombardeerd hart. Er staat bijna niets of het is beschadigd. Op......... Het groen na. Heel vreemd is het om te zien dat juist de bomen e.d in tact zijn gebleven. Overal zie je grote muurschilderingen om deze stad nog enigszins een gezicht te geven. Je ziet aan de kunst en andere uitlatingen dat de Nieuw Zeelanders knokken om deze klap te boven te komen. Een modern versie van een slagzin die ook ooit op ons eigen Zeeland van toepassing was, hangt in neon letters op het art museum. " Everthing gonna be Allright " 

In een vreemde gemoedstoestand wandelen we de Botanische tuinen in, ook hier slingert het riviertje de Avon door heen. We doen ons weet tegoed aan prachtige bomen,planten en bloemen en leggen ons neer bij een podium waar straks een muziekje gaat komen. Lazy Sunday hangt er groot en de zon schijnt volop, dus laten we dat maar gaan doen. Het stroomt vol en de 14 man/vrouw sterke band knalt oude en nieuwe nummers het park in. Wij swingen mee.

Op naar het Cathedral Square waar de kerk er nog verschrikkelijk verwoest bij staat. Wij vinden de koffie kiosk van Paul en Lou van Bussel ( ja,je hoort het goed , een Brabantse naam ) Rien , mijn oude spoormaat heeft een brief mee gegeven omdat hij deze mensen eerder heeft ontmoet. Paul blijkt ( toen hij twee was ) met zijn vader en moeder naar Hier te zijn gekomen en vertelt honderd uit hoe goed het met hen gaat. Ondanks de Earthquake , waarvan hij uitlegt dat deze op 22 februari om pakweg 13.00 totaal onverwacht zowat de hele stad  een minuut lang een halve meter optilde en toen weer naar beneden liet donderen. 80% donderende ineen. Even plots was het weer voorbij , maar lag de stad en vele levens in puin. 

Het kost nog jaren om deze stad weer een hart geven,maar ik ben er van overtuigd dat het gaat lukken 

We vinden het enige straatje dat in tact is gebleven ( hoe wonderlijk ). In New Regentstreet zijn de pandjes in oude kleurrijke Spaanse missie stijl en er zijn zowaar een paar leuke tentjes. We vinden een plaatsje in de zon en doen ons te goed.  

Welke song hoort bij deze stad. Tekst klopt niet helemaal , maar titel zeker. 
EVERTHING GONNA BE ALRIGHT.  BOB MARLEY