KIA ORA

KIA ORA 

Hallo  ! 
Daar zijn we weer. De nacht heeft Marianne voor het eerst wat onrust gebracht. Hierdoor was ze vroeg wakker ( 6 uur ) en dat geeft dan weer het voorrecht om nu eens een geweldige maan te zien onder gaan. De bovenkamer raakt kennelijk overvol met de vele onvergetelijke indrukken van de laatste 5 weken en die worden dan in zo,n nacht vermengd met het gevoel om effe thuis te willen zijn. Als die melancholie langs  komt moet je dat vooral zijn weg laten gaan. Die maan, dat gevoel, dit moment kan je dan weer vangen in een pracht song. Luister naar dit alles zeggende  nummer. MOONSHADOW van CAT STEVENS. 

Toch gaan we weer op pad,maar we hebben wel besloten om het aller noordelijkste stukje van Noorder eiland te laten voor wat het is. De laatste dagen willen we wat meer niksen ; zoals gezegd  de computer is vol, overigens net als de geheugenkaart van de camera. ( gelukkig kan daar een nieuwe in ).Een paar duizend bijzondere plaatjes voor later, voor als het eigen geheugen het niet meer kan terugvinden. Al zal deze reis hoop ik nooit uitwisbaar zijn.

Goed:
Wat hadden we nog niet gehad ? 
Kauri bomen ! Deze bijzondere boom bevindt zich vooral aan de west coast van North Island. We rijden door " Waipoua Forest " een oerwoud ,aan beide kanten direct langs de weg met een muur van groen. Geen enkel verder uitzicht dan de bocht voor je. De varen ( en dan de prachtige variant , op stam ), is weer helemaal terug en daar tussen staat soms een Kauri boom,welke bekend staat om zijn levering van gom,maar ook om de grillige vormen van stam en kruin. Er staan giganten in NZ en de grootste moet wij dan uiteraard weer opzoeken. Na 40 km slingeren ,zijn we er. Een reus van een boswachters dame ( in stijl dus met de boom ) bewaakt het pad er naar toe. Schoenen flink uitstampen en eerst over de desinfectie mat. Dat is nou wat je noemt vreemd midden in een oerwoud. Ze zijn hier als de dood, dat een of ander klein beestje ( moet nog opzoeken, welke. ) dé reus zal vellen. De " Tane Mahuta" is inderdaad een gigant van een boom waar je stil van wordt. 51 mtr. hoog, 14 mtr. stam omtrek en................naar schatting 1500 jaar oud. Dan mag je ook gerust een eigen boswachter hebben. 

Een eindje verder is het gebeurd met het oerwoud en moeten we plots weer bam op de rem. Beneden voor ons ligt de baai van Omapere. Recht uit een fotoboek van een vakantie firma geplukt. Wit strand, azuur blauw water en aan de linker kant van de " bay inlet " een groene heuvel en aan de rechterkant gigantische zandduinen. Sahara aan de Tasman zee, het kan hier allemaal. Picknicken dus en terwijl Marianne iets lekkers maakt duik ik het water in. Great moment again. 

Ineens kom ik op een plaatje van wel 47 jaar geleden. Ik draaide het plat op de jukebox van de lokale cafetaria in Schinnen alwaar we op kortte vakantie waren met wielren vrienden.  Wie het kent mag het meezingen. MUNGO JERRY met IN THE SUMMERTIME ( when the weather is fine ) 

Na nog een keer een doorsteekje van east naar west zijn we in Waitangi / Paihia. Hier zetten we de camper weer op een prachtige plek en nu voor 2 dagen stil. We gaan even bijtanken van alle indrukken. Te beginnen met een goed fles wijn uit de nabij gelegen Waitangi streek. 

Goodnight.

Het slapen ging een stuk beter: we luieren zelfs een beetje uit.
Iedere NZ weet waar " Waitangi " ligt en wat deze plaats voor betekenis heeft voor de geschiedenis van NZ. We weten allemaal dat dit land eigenlijk toebehoort aan de Maori,een volk dat ( vermoedelijk ) zo,n 800 jaar na C. in kano's vanuit de oostelijke Pacific eilanden hierheen is getrokken en vanuit dit gebied via de kustlijnen Noorder en Zuider eiland gingen bewonen. Het zijn dus de echte Natives. Zoals bijna overal op de wereld moesten wij west europeesche landen ook hier de zaak zonodig inpikken. Onze landgenoot Abel Tasman was het die in 1642 uit naam van de VOC dit land ontdekte. Het was eigenlijk een lafaard, want toen hij land zag stuurde hij eerst wat matrozen in een sloep naar wal. Die werden meteen door de lokale Maori's met speren de wereld uit geholpen en Abel peerde er met zijn schip ook als een speer tussen uit. Hij noemde het wel Nieuw Zeeland naar ons eigen Zeeland,maar hij had er zelf geen stap op gezet.

Dat deed Captain James Cook in 1769 beter en namens het almachtige Engeland begon het landje pik. De Maori's kwamen uiteraard in het nauw en konden fluiten naar hun prachtige land en bezit. Natuurlijk ( zo gaat het met de mensheid ) werd dat regelmatig knokken en zoals ook altijd,liepen er zowel aan Natives zijde als aan Engelse zijde wat slimmeriken die dachten dat vrede goed was voor wederzijdse handel. En zo kwam er op 6 februari 1842 het " Waitangi Treatment" Een verdrag tussen de Engelse gouverneur James Busby en een aantal lokale Maori leiders. Van hieruit werdt het verdrag uitgerold over geheel Nieuw Zeeland en zo is dit het begin van de nieuwe staat NZ . Op deze Treaty ground wandelen wij nu. We zien de prachtige Maori kano's waarvan  er een zelfs 35 mtr. lang is , het huis van de gouverneur, en de flagstaf waar symbolisch de Maori vlag met 4 sterren en de Engelse vlag zijn samengebracht in de ( nog ) huidige. Dit is voelbaar " Treaty Ground" 
In het Maori meeting house worden we verguld met prima traditionele zang en dans. De expressie van met name het gezicht komt fiks over.De je totaal inpakkende Haka op het eind toont letterlijk de kracht van dit volk.. In alles is te zien en te horen dat er  hechte verwantschap is met wat wij kennen van b.v. Hawaï. Het is niet voor niks de archipel van Polynesië waar we aan zitten. Tenslotte bezoeken we het prachtige museum,waar we meegezogen worden in een stuk wereldgeschiedenis en het jammerlijke relaas van de Maori daarin. 

Ergens begin 1970 kocht ik een LP van CAT STEVENS - TEA FOR THE TILLERMAN. Op deze LP staat de song LONGER BOATS. Als je eerste regels hoort dan zou je met wat tijdsverplaatsing kunnen fantaseren dat de Maori dit toentertijd zongen. " Longer boats they are coming to win Us, hold On for the shore. They are taking the key from the door. 

We wandelen na 4 uur terug,weer vol en voldaan en na het tikken van dit stukje wordt het vandaag verders zwemmen in de Ocean. Het is bloody hot en een zwoele avond wacht. Toch weer een super dag. 

PO PAI ( goede nacht)