Fjorden

Fiord land.

Niet elke dag van campinglive is feest. Gisteravond toch voor de derde keer het BRD verbouwd.,de kussens achterin waren zo dun dat je net zo goed rechtstreeks op de planken kunt gaan liggen. We improviseren er een tweede laag onder. Maar van deze camper wordt je normaal niet vrolijk van en toch gaan we dat niet laten gebeuren, voor ons is genieten van wat wel kan kostbaar. De rest zoeken we in Holland wel uit. 

Ja, je leest het goed we zijn in Fiord land volgens de boeken het Noorwegen van NZ. Dus schrijven ze het een letter anders.Op fjorden zijn we gek op,dus op pad voor een van de mooiste wegen op aarde ( althans wat de boeken schrijven ). De 120 km lange weg van Te Anau naar Milford Sound ( het einde van de wereld,want je zult dezelfde weg ook terug moeten ). We waren gisteren al een beetje teleurgesteld , want Te Anau is gaf niet het fjorden gehalte wat we verwacht hadden. Deze weg ook niet,want van heel het Lake Te Anau en het achterland is geen bal te zien. Bos en duin is de eerste 70 km ons deel en we beginnen de hoop op spektakel enigszins te verliezen. 

Dan na Kaka creek look out knallen de bergen je ineens om de ogen. Steile wanden en machtige vergezichten doen voor ons de lucht klaren. Dat is ie op zich zelf ook al, want het is weer strak blauw. Na een ouderwetse smalle tunnel waar het water van de wanden klutst wordt het spektakel helemaal compleet. Een spectaculaire afdaling!imposante rots massieven, miljoenen jaren geleden in elkaar geflanst zijn omdat aardlagen hier over elkaar heen schuiven ( heel tig miljard jaren geleden zat NZ zelfs aan Australie vast geplakt. Na 3 uur !! komen we in Milford Sound, een haventje, een piepklein vliegveldje,wat motels,een info centrum en tig parkeerplaatsen weg gefrot op een paar meter vlak land voor je het water induikt. Wat is er eigenlijk te zien wat we de laatste 25 km niet gezien hebben vragen we ons af. We gaan het haven gebouwtje binnen, 13.25 afvaart fjord rondvaart, de mevrouw haalt net het bordje weg , maar ik geef aan dat we nog mee willen,super vlug betalen, de kapitein oproepen dat hij moet wachten op 2 maffe dutch men en hop op de boot.

We genieten ruim 2 uur van prachtige uitzichten op !!  jawel echt Fjord,onze doorzettings vermogen is beloond. De boot vaart echt op 10 meter van steile rotswanden van 500-600 meter hoog. Watervallen genoeg en ook daar legt kapitein Rob zijn boot pal onder. Machtig om mee te maken. We komen tot open zee, zien vanaf het water een stuk idyllische kustlijn en dan is het langzaam terug glijden. Kapitein Rob geeft nog even aan dat we geluk hebben ,hier regent het 2 van de 3 dagen. Laten wij nou al 3 dagen zon hebben gehad . Mooi toch.

Waar we ook van genieten is van Japanners, half Japan zit volgens mij hier in NZ en ook op dit bootje zitten er volop. Grappige mensen , ze maken miljoenen foto,s ( meer als ik ), maar vaak van het zelfde. Maakt niet uit wat er op staat, toiletgebouw, koffieapparaat,vuilnisbak,lantaarn paal, als ze er zelf maar op staan. En in alle poses en groepssamenstellingen want ze gaan ervoor, met handen door het haar( meisjes ) of met de vingers in de  Lucht, gekke bekken,altijd vrolijk en knippen maar. En dan meteen met z,n allen bekijken wat er op staat en aanstekelijk kirren. Ondertussen gaat al het natuurschoon aan hun voorbij. Ieder zijn ding zullen we maar zeggen. Aan wal vind Marianne het maar niks om in deze enge kloof aan het eind van de wereld  te overnachten en we besluiten om de 120 km terug ook vandaag te aanvaarden. 

Een weg terug is nooit het zelfde, als de zelfde weg heen ( hou die maar even vast ). Zeker niet in de bergen. Geen berg,geen uitkijk is hetzelfde, dus weer genieten. We zijn terug in Te Anau , maar de zelfde camping hoeft niet,( dat zien we dan weer wat anders.) We rijden 20 km door !!!!!!!

Nu zitten we in Manapouri op een van de grappigste camp sites die we ooit hebben meegemaakt. Het ligt pal aan het meer ( en dat trekt ons, dat weet je ) er staat her en der  en verzameling oude auto,s die we niet met NZ associeren, een boeltje maar toch ,we reden we er op. De receptie is in een Oostenrijks chalet , ik ga naar binnen en jawohl, Her Holzkhakker staat in vol traditioneel ornaat achter de toonbank. Jawel er is plaats genoeg, maar dat hadden we al gezien. Kon het niet laten te vragen of mijnheer misschien uit Oostenrijk kwam gezien de outillage. Nee uit California ( Sonnema County ), was het droge en voor mij verbijsterde antwoord. Bekijk de foto,s van dit wonderlijke Efteling tafereel. Wij eten ondertussen met topclass view, a beautifull sunset and colorfull atmosphere.

Camping gebeuren

Terwijl de een leest kan de ander schrijven,mooi momentje om wat van het camping gebeuren in NZ te vertellen. Campgrounds zijn nou ook weer niet al te ruim bezaait in NZ ( de kleine natuurcampingjes overigens wel),maar als je van te voren goed op de kaart kijkt dan gaat het zeker bij belangrijke plaatsen wel goed komen. De grotere worden vaak Holiday Parks  genoemd en zijn vaak ook voorzien van motelkamers of andersoortige huisjes of kamers voor backpackers.

De kleinere liggen meestijds echt geweldig en hebben alle voorzieningen en dan heb je nog zeer kleine  ( en vaak niet voor de camper ) en die liggen helemaal midden in de natuur  en daar heb je een speciale permit voor nodig.
De eerste twee hebben ( naast goed sanitair en super douches ) bijna altijd gemeenschappelijke voorzieningen ( grote ruimte ) waar men kan koken,afwassen en verblijven. Koelkast,kookgerei , de hele rattenplan is er en ieder doet relaxt zijn dingetje en heeft respect voor de spullen en het gebruik door een ander. Dit laatste is voor de kampeerders die rondrijden in kleine busjes,auto of motor. Mocht het dus slecht weer zijn dan is dat toch goed toeven. Het is er vaak best gezellig in zo,n gemeenschappelijke ruimte.  

Tv kijken zie je zelden en echt lang buiten zitten ook niet ( wij wel trouwens ). Het is dus vroeg te bed en ........ Laat op ( wij niet ) 

Wat we nu rond zien rijden zijn toch vooral de jonge stellen, mid /eind twintigers ( en die doen dat in die kleine busjes) en de Oudjes ( zoals wij ) die meesttijds in zo,n bak als wij rond tuffen. De NZ vakantie is net afgelopen en wat er nu rond sjeest zijn toch vooral Japanners ( in busjes , SUV en Campers ) , de Chinezen en ( die zijn er zat ) en reizen voornamelijk in gezelschappen per bus ( let op dit wordt de groeimarkt , ook voor Europa. ). 

Kortom, weer anders als we gewend waren, maar relaxt en sfeervol. 

Oh ja , het is vandaag 6 februari Waitangi day ( een nationale feestdag). De Engelse bezetters tekende op deze dag een overeenkomst met de oorspronkelijke bewoners , de Maori. Nergens niks van gemerkt. ( verkeerde hoek van het land denk ik. Kom er nog wel op terug ). En nog wat: Carnaval, dat kennen ze hier niet,dat zou wat al te uitbundig zijn. Voor al de lezers die er wel van genieten. Alaaf vanuit NZ 

Muziek: THIS IS THE LIFE van AMY MCDONALD past wel