what a beautiful noise

First day

Dat naar een verre reis toeleven blijft toch altijd nog een apart verhaal. Zou er ook uit zien als dat dagelijkse routine en gelatenheid met zich meebracht. Na een dikke maand uitstel vanwege het verdrietige verlies van Oma pakken we het reisboek toch maar op. We hebben er te lang naar uitgezien. 

De muzikale voorbereiding kon niet beter, zagen we twee weken geleden een prachtige film over Muddy Waters de blues held wiens geboortestreek we gaan bezoeken,gisteravond pikte we nog gauw even WALK THE LINE, een zelfde soort film over de beginjaren van Johny Cash en zijn grote liefde June Carter. We zijn al helemaal in de muzikale sfeer.

Het spannendste van dag 1 is altijd naar Schiphol toe rijden,als dat allemaal op tijd gaat,komt het wel goed. Dat was vroeger wel anders.
De routineuze Robot dames van Delta Airlines brachten ons met een schommelvlucht naar Atlanta. Enige bijzonderheid, het humorvolle instructiefilmpje aan het begin van de reis en het 1 1/2 uur in de rij staan voor alle douane controles. 20 man om je keurig in het gelid te laten staan en 3 douane beambten om 300 man tot in de treuren te checken.Rare vogels die Amerikanen. Atlanta airport is een  immens maar sfeerloos vliegveld en daar zitten we nu vliegtuigjes te kijken. Drie landingsbanen met om de twee minuten zo,n ding uit de wolken. 
Half uurtje nog en dan op naar NO

Alleen de naam al. LOUIS ARMSTRONG international airport. Eindelijk we zijn in NO. Het weer en de eerste indrukken vanuit de taxi onderweg geven ons echter nog geen kick. De stad oogt rommelig en sfeerloos. Maar.... Eenmaal in the lamoth house ( ons hotel) draait het om. Douchen en gauw de straat op. We zitten midden in THE FRENCH QUARTER en kroeg langs kroeg swingt de pan uit.  Dixie - Jazz - rock en blues overal vliegt the sound je om de oren. Honderden restaurants en een gezelligheid van de bovenste plank. NO is de eerste plaats in Amerika waar ik mensen met alcohol in de hand op straat zie staan en lopen. 
We pakken een terrasje, bestellen wat Cajunfood en luisteren naar een jazz muziekkannt meteen geweldig trompet geluid. Little Armstrong noemen we hem. Als de pauze is aangekomen laat hij ook zijn zakelijke kant horen. Without money, NO honey. Thank you for your support.  
We gaan zeer vroeg terug,want de reis hakt erin. ( we zijn bijna 24 uur op) .
What a beautiful noise,coming up from the street.