The wild wild west.

Durango is in eerste indruk al een relaxt en plezierig vakantieoord,het is ook het beginpunt van de stoomtrein spoorlijn naar Silverton en in alles kun je zien dat dit in vroegere tijden al de welvarendheid van het plaatsje heeft aangewakkerd. Hier woonde de slimme jongens, de mijnbazen en ingenieurs,bankjongens en handelsmannen. Als echte toeristen slenteren we shop in, shop out. Mag wel na 2 weken dessert.

Deze morgen herpakken we het reizen en gaan de prachtige "Million dollar highway " op naar het noorden. Blijft vreemd om binnen een uur van een totale desolate vlakte in deze weelderige natuur te zijn gekomen. Groene Alpenweiden, mooie Farms afgewisseld met vakantiehuisjes, prachtige bergmeertjes met soms springs erin en steeds idyllische beekjes. We voelen ons inderdaad vlak bij huis.De Alpen.

De weg klimt gestaag,de " COAL BANK PASS " en " MOLAS PASS" zijn boven de 3200 meter en de omliggende toppen zelfs 4200. Het geeft weer veel stops en verwonderde blikken. Ook thuis eens uitzoeken waarom de boomgrens hier veel hoger ligt dan in Europa.

Daar onderons in het dal ligt SILVERTON een door de zilvermijnbouw beroemd geworden stadje ( let op, ik bedoel dan minder dan 2000 inwoners). Bij het binnen komen in de hoofdstraat zetten we de camper aan de kant. Dit gaan we te voet doen, zoveel prachtigs aan huizen etc, is er te zien.

Je hoeft niet veel verbeeldingskracht te hebben om je terug te wanen in " THE WILD WILD WEST". Zo zie je Butch Cassidy en Billie the Kid the Saloon uitkomen en midden op de brede straat een vuurgevecht afwikkelen. ( die twee tezamen kan trouwens niet,anders waren ze niet allebei helden geworden ) of zie je de Dalton Brothers op hun paarden door the mainstreet razen, achterna gezeten door de Sheriff en zijn huurlingen.
Even later klinkt het tsoeke,tsoeke van de stoomtrein, het geluid versterkt door de omliggende bergen klinkt als een song van DOLLIE PARTON, TRAIN,TRAIN. De kolendamp dringt door de straat,het WESTERN SFEERTJE is compleet. ( zelfs een oude man moet als een kleine jongen kunnen dromen,zalig). De 3 treinen brengen dagelijks zo,n 1500 toeristen binnen en dat is de andere kant van de silver dollar.

Net buiten Silverton zetten we de camper aan de kant en met een uitzicht van BROKE BACK MOUNTAIN eten wij ons zelf gemaakte broodjes op. En genieten.!!!!!!!
Verder via de Million dollar road, dit soort wegen noemt men hier SCENIC BYWAY. en daar is niets aan gelogen. De IDORADO MINE met zijn schachten en huisjes ligt er verlaten, maar authentiek bij. Af en toe wordt de weg wat smaller en de afgronden dieper, maar we zijn wat gewend. Dan een bord " Het zwitserland van Amerika dient zich aan" onder ons ligt OURAY. Weer zo,n Western parel. Ook hier pakt de hoofdstraat ons meteen, we zien een bordje RV park. We kijken elkaar aan , hier blijven we ( we gaan niet naar het geplande TELLURIDE).

Als we ons plekje hebben gevonden, begint het te regenen. Dat doet het nu 5 uur later nog. OURAY ter grootte van 1/4 Liempde ligt aan 4 kanten ingeklemd door hoge bergen, die bui blijft dus wel hangen. 
Neemt niet weg , dat de dag ons meer bracht als we hadden kunnen vermoeden.

Om in een nostalgisch western sfeertje te geraken draai ik een jaren zeventig favoriet van mij. STEPHEN STILLS AND MANASSAS. ze brengen een ode aan hun COLORADO, ik draai ook FALLEN EAGLE, JOHNNY,S GARDEN en IT DOESN'T MATTER.
MARIANNE zegt, draai maar " WHO'LL STOP THE RAIN " (CREEDENCE)