The promise land

Rustdag
Via facebook hebben we wat foto,s en een filmpje kunnen bekijken van de gebeurtenissen in Nederland. Diep geschokt en verontwaardigd zijn ook wij,( This world is totally mad ) ,vooral zijn we bedroefd over de velen onschuldige slachtoffers. Het is daarom dat we de dag van gisteren dan ook als een echte bezinningsdag zagen.

Na alle avonturen,het vroege opstaan en reizen,was deze rustdag ook goed ingepland mag ik wel zeggen. Ook de locatie is over nagedacht ( dat heb je,als je ter plezier en informatie een uitgebreide leesperiode vooraf laat gaan aan een reis ) DURANGO is een heerlijk en relaxt ietwat sjieke vakantieoord aan de voet van de SAN JUAN MOUNTAINS. We hadden na 10 dagen pure natuur ook wel behoefte aan een weer wat ander leven. Negen uur werden we wakker door de harde ouderwetse geluiden van de fluit van een stoomtrein. De oude Durango-Silverton spoorlijn loopt dwars door de camping, ik wist dat er binnen een half uur nog twee zouden volgen, dus me maar eens goed genesteld voor een foto. Snel kwam ik tijdens het wachten in gesprek met Bill, hij was ook " retired" en was voor de hitte gevlucht in zijn Tuscon Arizona. Hij vertelde ook geschokt te zijn door de vliegramp,we kregen het over wereldpolitiek en de overmatige rol van Amerika daarin,( Bill was een onderhoudende , maar trotse Amerikaan), uiteraard kregen we het over ons werk ( want dat is de meest gestelde vraag van een Amerikaan) , over de ( klein) kinderen, de verschillen en overeenkomsten tussen Amerika en Europa,paarden ( want die had hij veel ) en over het leven op de camping.

CAMPING LIVE.
Tijdens de reis hadden we al veel van die grote caravans of campers bij de huizen zien staan. Enorme bakbeesten zijn het, zijn caravan ( we mention that fifthwheel ) was 55 feet. ( zeg 15 mtr) Daarvoor staat dan een 6 liter Pick Up of SUV, Uitschuifbare wanden,wasmachine,dubbel airco, dubbel TV noem maar op. De campers zijn van het formaat luxe touringcar en vaak daar achteraan gekoppeld een jeep of ander modaal autootje. Ook hierin doet de Amerikaan groot. De campsites zijn er helemaal op ingericht. Enorme plekken, hooguit een keer steken, ( pull throu, helmaal niet) stekker 30 of 50 amp. Inpluggen, water en afvoer idem op 2 mtr en hup in de camper. Want dat is wat opvalt,je ziet ze bijna nooit, de echte natuurliefhebber komt s,avonds nog even nog naar buiten, barbecue plek en tafel staat ook precies op zijn plek, maar als het vlees op is,dan is het weer hup naar binnen. Ik vertelde dat je met zo,n ding in Europa nergens terecht kunt, hooguit voor het toiletgebouw. Bill vertelde ook dat 90 % van de camperaars die hier staan een GUN bij hun bed hebben liggen, ik heb me nog nergens onveilig gevoeld zeg ik. Hij ook niet, niemand hier niet,maar je weet maar nooit en het hoort bij ons. Na twee stoom treinen en 1 uur verder ga ik maar eens aan het ontbijt. Maffe Amerikanen.

We gaan naar de stad, maar daarover vanavond meer.

Wat hoort bij de gedachtegang van Bill en dit trotse en mooie land.
Juist ( mijn held ) BRUCE SPRINGSTEEN ( ik heb er genoeg nummers van, achtereen volgens knalt uit de speakers ) 
WE TAKE CARE OUR OWN- LAND OF HOPE AND DREAMS- AMERICAN LAND- BORN IN THE USA- THE PROMISE LAND. Wilde er nog meer