Leven als god in Nieuw Zeeland

Melody Road 

Kun je leven als god in Nieuw Zeeland. Ik ben niet gelovig,maar heb nu gezien  dat het kan. Want als je geluk hebt en vooral als je het wilt zien en grijpen,dan kun je hier leven als de spreekwoordelijke god in NZ. 

Wakker worden aan  een azuurblauw haventje. Een super lekkere boterham en dan nog even op de koffie bij Francee en Adrie om wat spulletjes voor hun Mam mee te nemen. We nemen afscheid van deze harde nuchtere werkers en hun landgoed, wetend dat het ook voor hun niet zomaar aan kwam waaien. Op de weg naar Omarama worden we nog even met de landbouw uit deze streek geconfronteerd. Koeien op de weg ( van Schijndel naar Boxtel) , geen probleem. Iedereen blijft rustig wachten tot 2 moderne cowboys op quads de koeien 1 km over de weg naar een volgende wei leiden. Wij kijken het rustig af. Het geeft het denken van de landbouwers hier weer. Keep IT simpel, no nonsens, beide benen op de grond of zoals Ad het noemde " just let Grass Growing " 

We komen in het gebied van de Lakes en bij de eerste, " Lake Waitaki " zien we nog even wat Adrie bedoelde met de voedingsbron voor de landbouw in hun valley. Water: Vanaf hier en vanuit de Waitaki river zijn uitgebreide (door de boeren betaalde) irrigatie kanalen aangelegd die het mogelijk maakt de gigantische beregeningsinstallaties te laten werken.Dat zelfde water van de bergen, meren en rivieren zorgen in dit gebied ook dat 8 waterkracht centrales 1/3 van NZ van stroom kan voorzien. 
Maar wij zien toch vooral de pracht van de meren en ook van de omliggende heuvels , we picknicken aan Lake Aviemore, genieten van Lake Benmore , snuiven in het plaatsje Omarama. ( waar Adrie nog een boerderij heeft van 600 hectare ) en dan op weg naar Twizel.

Het is hier droger en dat is te zien het groen is weer verdwenen, dat is logisch want we zitten binnen een uur rijden weer in een landklimaat en het is hier snikheet. Verrassing, in een van de meertjes van de Ohau river is een zalmkwekerij en dat bekijken we als toerist ook even. Vers, ja; want wat in de shop gekocht wordt zie je dat aldaar  gevangen worden en ook ter plekke doodgeknuppeld ( en dat is dan weer minder) . We rijden door het Mountain village Twizel , maar besluiten het toch verderop te gaan zoeken.

BAM, daar bij Lake Pukaki is ineens het majestueuze uitzicht op de "  Southern Alpes "  met in de verte ( 50 km )  Mount Cook  ( de hoogste berg van dit werelddeel 3857 mtr ) en met zijn omliggende maatjes met de toppen vet in de sneeuw. Dit is de streek waar Sir Edward Hillary zijn eerste echte bergen leerde klimmen. 
Tot hier en niet verder is het beider signaal en we zoeken meteen een vrije kampeerplek direct aan de oever van het meer. De zon speelt met de gaten in de wolken en zorgt voor diversen  kleuren in het water.Die bergen aan de overkant zijn een plaatje,de warmte nodigt uit voor een frisse duik in dit machtige groene meer en bij terug komst heeft Marianne maar weer eens een fles koele wijn en een toastje met heerlijke lokale schapenkaas klaar gezet. We zijn het er over eens, dit is de mooiste kampeer plek ooit. Dit is leven als god in Nieuw Zeeland.

Al dat geluk, vertalen in muziek. Niet moeilijk: Luister naar NEIL DIAMOND. Onder wat minder florissante omstandigheden hoorde ik niet zo lang geleden voor het eerst de cd MELODY ROAD. Melancholie ten top. We draaien de redenen nu om. Luister het titel nummer,ik draai daarna speciaal voor Marianne  OOO ! DO I WANNE BE YOURS- MARRY ME NOW (hoeft niet meer,maar toch een schitterend nummer ) en zeer speciaal ( luister maar goed naar de tekst) SOMETHING BLUE. 

De bergen staan ondertussen in een grote oranje / rose gloed, net een vulkaan uitbarsting en dat veranderd iedere 5 minuten. Zelden/ nooit zo,n zonsondergang gezien. Wij voelen ons nu inderdaad god in Nieuw Zeeland. Niks aan te doen. Draai de hele cd maar drie keer en je voelt het mee.

Volgende dag: dit gebied staat om nog iets meer bekend als alleen de lakes. Het is een van de gebieden op aarde waar de lichtvervuiling ( ja die bestaat ook ) minimaal is. Dat betekend dat je s.nachts sterren kunt zien als nergens anders. Nou dus, even wakker blijven !! Ik kan je vertellen dat het de moeite waard is. De rand van de Sahara in Marokko, het woeste niks midden in New Mexico en nu hier in " the middel of south Island, New Zealand." Miljoenen sterren en in dat midden van dat heelal een brede  baan licht van nog eens miljarden sterren. ( hoe heet dat ook alweer). Stijve nek van het kijken , maar foto,s heb ik niet,want daar kan ik geen klap van.

We blijven bij NEIL en gaan te bed met STARGAZER. Zou dat helemaal op mij slaan ?  Denk het niet. 

Wat wel mijn gevoel is,; je ontiegelijk blij voelen. In de  morgen nog een keer een wandeling langs de oever van dit machtige meer. Een jeugdig stelletje is net uit hun tentje gekropen en staat heerlijk samen te dazen. Achter op hun auto heeft de verhuurder de tekst " i am a believer " geplakt. Kan het niet laten en zeg tegen de jongen, " and ? are you an believer" he smiles and say YES. Than your lucky zeg ik tegen het meisje. She Smiles to. Kijk daar wordt je nou blij van. Oké NEIL kom maar met jou versie van die Monkees hit. I AM A BELIEVER.

Terzijde info, tussen deze twee laatste platen en de cd Melody Road zit bijna 50 jaar. Niks aan kwaliteit ingeboet, eigenlijk alleen maar toegenomen. Thank you NEIL 

Genoeg gedroomd, op pad: En wat komen we het het eerste tegen. Op een dikke steenpuist van 1000 meter midden een enorme dorre vlakte. " St John Observatorium". Sterrenwacht  van de universiteit van Canterbury. Die NZ zijn ook zo slim als een mens. Bestijgen die puist,kost 5 NZD.  En dat blijkt de stuurkunst en geld meer dan waard te zijn want het 360 graden uitzicht op Lake Tekapo en de valley is weer groots. 

Het trekt met het naar het oosten rijden langzaam dicht daarboven. Eigenlijk pas de eerste dag dat het bewolkt blijft. We besluiten er een klap kilometers aan te geven, mede ook omdat het gebied wat ten zuiden en direct ten noorden van Christchurch ligt nou niet het meest interessante is. We leggen nog een keer aan bij de camper verhuurder in Christchurch en leggen  uit dat het een toddebak is en gezien het feit dat er weer geen andere voorradig is en het nog wonderlijker feit dat ik me in niks niet gek laat maken deze reis om deze reis te verstoren gaan we snel verder. We kaarten het thuis wel aan.

We zijn nu in Kaikoura, de reisdag was inderdaad wat lang,maar dat betekend dat we de laatste 3 dagen op Zuider Eiland bijna geen kilometers meer hoeven. En........we zitten weer aan het water,de meeuwen krijsen weer rond de camper; en ......we draaien nog een keer NEIL. van de cd JONATHAN LIVING SEAGULL. 

SKYBIRD. Hoe verzin ik het.

Welterusten.