THE ICEFIELDS PARKWAY.
De weersverwachting voor vandaag voorspelde niet veel goeds, maar toen we wakker werden was het slechts licht bewolkt. Met goede moed verlieten we JASPER, wat als plaatsje op zich niet zoveel om het lijf had, maar waar de omgeving en zeker onze lokatie zeer de moeite waard waren geweest. In de morgenvroegte nemen we nog gauw wat pracht foto's van bergweerspiegelingen in PIRAMIDE LAKE .
Koud op Highway 93 konden we meteen op de rem. Een flinke GRYZZLY graasde op nog geen 10 meter langs de weg. Dat konden we nou eens mooi volgen en de show werd helemaal compleet toen plots 2 kleintjes achter moeder aan kwamen en ons vermaakte met boompje klimmen. De dag kon al niet meer stuk. Waarom de Canadezen deze weg ICE FIELDS PARKWAY hebben genoemd werd ons de komende uren geheel duidelijk.Een groen landschap van dennenbomen trok aan ons voorbij met steeds daarboven uit knotsen van bergen met flinke plukken paksneeuw of zelfs kleine gletsjers. Langzaam veranderde de vallei in een vreemd aandoende rivierdelta en werden de bergmassieven ondanks dat de wolken de toppen verhulde,steeds woester.Tientallen stops waren weer nodig om alles op foto te krijgen ( wat nooit lukt, maar toch) .
En ......... daar was hij dan, het COLUMBIA ICEFIELD. Een indrukwekkende woestenij en de wolken gingen er voor op zij. ( weer hadden we geluk) . We konden bij het ICEFIELD CENTER kiezen. Met een inmens grootte ICEFIELD EXPLORER ( een super groote bustruck met wielen van meer dan twee meter doorsnede) de ATHABASCA GLETSJER op, of wandelen. We gingen uiteraard weer voor het laatste want we willen proeven,voelen en ervaren om op zo,n GLETSJER te staan. Duizenden jaren oud water drinken en het ontstaan van rivieren zien is toch bijzonder. Aan bordjes op de route is te zien hoe de gletsjer in 100 jaar is teruggetrokken en dat is toch schrikken.
De wolken werden steeds dreigender en we willen koffie. ( het ICEFIELD CENTER was een drukte van belang,dus dan maar verder. Net op de weg, in een flauwe afdaling was het raak, maar dan anders raak......... HIGHWAY POLICE: stoppen !!!!!!!! U hebt te hard gereden en niet zo,n beetje ook. Met de cruise control op 70 dacht ik veilig te zijn maar naar beneden toe wil zo,n ding wel eens door gaan. Ik de man gelijk geven ( gebeurd bij mij niet veel ) en als excuses aangeven dat we meer oog hadden voor de imposante natuur van zijn geweldige land als voor de snelheidsmeter. ( slijmen helpt misschien ) De POLICEMAN had wel begrip voor de problemen van de europeesche toerist maar schrijven moest. Hij verdween in z,n auto en ondertussen hielden zijn 5 collega's met bosjes auto,s aan. Smart place en waarom daar nou juist maar 60 km\h op een Highway. De man kwam terug met een geel papiertje 33 km te hard , maar........ hij ging ons vanwege onze natuur interesse madsen. Slechts 5 km te hard en graag 66 dollar overmaken. Ik dankte hem beleefd en vroeg of hij tegen een grapje kon, hij glimlachte. Ik wees hem op de tekst die onder het ALBERTA logo op zijn politieauto stond.Er stond ( geloof me ) FREEDOM TO CREATE. Kijk; dat had deze politieman goed begrepen. Vrolijk lachend trokken we verder. Have à great vacation.
Na 80 km was daar eindelijk koffie. We bezochten na een fikse wandelklim, LAKE PEYTO met zijn blauw/groene water en prachtige dennenbomen omgeving BOW LAKE en HECTOR LAKE volgde maar de bewolking ging over in regen,moe maar niet ontdaan gingen we recht op BANFF af. In ASPEN LODGE wachte ons weer een aangename verassing, wat een pracht kamer en ........ 2 prachtige WHIRLPOOLS buiten en met brandende open haard. In de regen zo,n luxe, wie klaagt er dan nog.
We besluiten deze pracht dag met eten bij EARLS,een trendy keten waar jong en oud zich kennelijk thuis voelde, wij ook want het eten was voortreffelijk.
Heerlijk slapen dus .
