Another day in PARADISE

Hoeveel  natuurlijke schoonheid kan een mens op een dag bevatten. CANADA heeft ons murw gekregen. Na heerlijk geslapen te hebben in een geweldig bed, begon de dag als voorspeld;bewolkt. Nog steeds hadden we niets van de zo beroemde bergwereld van BANFF gezien.Wat gaan we doen ? Wandelen in dit sfeervolle en drukke stadje of toch het programma afwerken wat we zo zorgvuldig hadden voorbereid.. Rijden dus, we zijn nu hier.

Per toeval ( de Tom Tom snapte ons weer eens niet,of was het andersom) kwamen we bij de eerste verassing, het FAIRMONT BANFF SPRINGS HOTEL. Wat een decadent gebouwencomplex, de koningin zou er jaloers op kunnen worden. We hadden er al een prominent gezien in VICTORIA en WHISTLER, maar deze spant de kroon.

Snel de BOW VALLEY PARKWAY gezocht die ons in 60 km naar LAKE LOUISE moet brengen. Dat rijdt je normaal in een uurtje, maar het duurde nu iets langer. Het feest van de wilde dieren ging al na snel beginnen. Een reuze ELK stal op een heuvel de aandacht. Eruit !!! Na 25 km kwamen we bij JOHNSTON CREEK. Een pracht gebaand wandelpad, voor een groot gedeelte met ( hang ) bruggen door een kloof,dan weer net boven het water, dan weer op een hoogte dat je hoogte en engte vrees zou krijgen. Er was de LOWER FALL en de UPPER FALL die kosten we een half uurtje extra klauteren, maar wat zou dat. En.............het was de moeite weer waard, met een eenzijdige hangbrug hong je zowat in het water wat met geweld naar beneden knalde. Het is zo wie zo verbijsterend hoe CANADA de wonderen van de natuur op een manier toegangkelijk heeft gemaakt die het oorspronkelijke niet verstoord.Op de lange terugweg werden we met regelmaat vertederd door pracht RED SQUIRRELS ( zeg maar eekhoorntjes)

Na de koffie ( zwaar verdiend na 2 uur wandelen) weer op de weg kwamen we weer een BLACK BEAR  tegen. ( toch maar even kijken ) . De CASTLE EN STORM MOUNTAINS doemde op uit de optrekkende bewolking ( straks meer ). Alpenweiden ( ja dat heet zo hier en machtige bosdalen wisselden af en daar was dan................

LAKE LOUISE, zowat een bedevaartoord voor iedere CANADEES. De schoonheid is allom beschreven en geprezen. De drukte was er naar. Het was een plaatje en ook dat wilde we van hoogte bekijken, dus hup weer een kilometer of twee klauteren, voor een extra mooi plaatje. Na 1 1/2 uur weer terug op aarde en met ons neus weer voor zo,n knots van een FAIRMONT HOTEL. Die kerel ( oude spoorlijnmagnaat heb ik me laten vertellen, moet wat macht hebben gehad want overal pikte hij de mooiste plekken in.) Toch maar even binnen kijken, als je geld over hebt kun je het hier lekker snel kwijt.

Nog eentje dan, op naar LAKE MORAINNE.!!!!!!!!!                                                                       15km over een bergweg en volgens Frans wintersportmodel slingerde we naar boven. Daar aangekomen aan de oevers van het meer was het al redelijk pracht. We zagen mensen op een hoge rots, we keken elkaar aan ???????? Dachten; moet dat nou en deden het toch. Na een geweldige, alles meevallende klim kwamen we bij het AARDSE PARADIJS. Wat we nu zagen daar werd je nog eens echt stil van. Turkoois water waar de machtige omliggende bergtoppen in weerspiegelde. We zijn een tijdje op een rots gaan zitten, een RED SQUIRREL kwam even buurten en uit de hand van MARIANNE eten, de zon knipoogde en wij ......... Wij knipoogde tevreden terug. THIS IS PARADISE.!!!

Uitgeput van alle inspanningen en het verwerken van al die pracht daalde we naar bewoonde wereld en in het eerste restaurant wat we tegen kwamen stilden we onze honger met MOUNTAINFOOD, een dikke steak en ribeye. Nu konden we de BOW VALLEY PARKWAY aan de lange weg terug . De zon had ons weer te pakken, CASTLE ROCK deed nog wat slagroom op de taart en REEËN ,BLACK BEARS EN EEN REUZE ELK  op 2 meter waren de whisky na een goede maaltijd.

Kapot kwamen we om 21.00 uur in ASPEN LODGE, met een pilsje plofte we in de whirlpool. Ik kan het nog net opbrengen om voor de schuifdeur van het balkon dit verhaal typen. 

Je moet me geloven, CANADA krijgt je murw.

Welterusten