Onze maag.

Het ontbijt is ( zoals overal ) simpel maar van goede kwaliteit. Marokanen houden van veel zoet en dat staat er dan ook in overvloed.

Ook bij daglicht is ESSASOUIRA van een schilderachtige schoonheid en in de haven kijken we onze ogen voor de zoveelste keer uit. Honderden kleine en wat grotere bootjes zijn hun vangst van de nacht aan het uitladen. Bakken met voornamelijk sardines wisselen van eigenaar een vreemd en vooral vies tafereel. De stank van MARRAKECH is er niks bij en onze magen draaien zich om. Koffie op het plein doet er ook geen goed aan en de hoofdstraat  van het stadjes versterkt ons toch al nare gevoel. 

Hier zie je de micro economie van Marokko te voeten uit, iets wat je opvalt in het gehele land. Tienduizenden winkeltjes ( of wat er voor door gaat ) en dito handelaartjes proberen allemaal in eenvoud en vaak erbarmelijke omstandigheden hun kost te verdienen. De een met een doos vis, een mandje aardappelen of fruit of met tweede hands kleding, je kunt het niet opnoemen het ligt er voor een habbekrats. Een grootte winkel of supermarkt hebben wij nog niet gezien. 

Ook in onze ogen ouderwetse ambachtslieden als timmerman, smid of wat dan ook zie in vaak primitieve omstandigheden hun bestaan op houden.

Het micro economie iedee staat mij wel aan, de ( vaak vieze ) omstandigheden zijn erbarmelijk. We houden het voor gezien. Het stadje is prachtig, maar onze magen kunnen er kennelijk niet tegen.

Gelukkig is het s,avonds wat beter en eten we in de luxe strandtent bij het hotel.

morgen de laatste etappe