Whales.

Whales. 

Het meest noordelijke doel van onze droomreis is het net boven Tadoussac gelegen Petit Bergeronnes. Dat ligt aan “ the Lawrence  bay ” en die mond weer uit in de Noordelijke Atlantische Oceaan. 

De reis van Valcartier via Sagunay naar Tadoussac is gelijk aan een natuur film van National Geographic. Je zweeft er middenin .  Prachtige golvende wegen  met aan weerszijden duizend idyllische meertjes en riviertjes en verders alleen weer bos,bos,bos. Als je hier reist is het eigenlijk niet te begrijpen dat de 🌍 bos te kort komt. 90% van de kilometers die we gemaakt hebben gingen door het mooiste groen wat je maar kunt indenken.  De tussenstop in Sagunay viel zoals eerder gezegd tegen😩, maar dat wordt weer ruimschoots gecompenseerd door de sfeervolle camping in Tadoussac die op een heuvel is gesitueerd  🌅en dus een geweldig uitzicht geeft op de ingang van het Fjord van Tadoussac en de Lawrence bay. 

Het gehoopte Noorderlicht 🌄zal het waarschijnlijk niet gaan worden. ( tegenwoordig heb je ook hier app,s voor en die geven voor vannacht een te klein kansje ). Ik ga naar bed, morgen wacht iets spannends. 

Deze morgen ben ik weer vroeg wakker en kijk weer uit over de baai. ( ik hou van die vroege en stille momentjes in den vreemde ). Onheilspellende zwarte wolken komen vanuit het bergland op mij af. Het begint fiks te waaien. 🌬Het zal toch niet waar zijn, 2 weken pracht weer gehad en nu we op  zee gaan, breekt de pleuris uit. 🌊Vlug terug naar de campers en de luifels indraaien. 💨💨

Om half 11 melden we ons toch bij “ Croisiéres Essipit” en krijgen we dikke drijfpakken aan. Het weer is net zo snel opgeknapt als dat het slecht werd. We kunnen dus gaan en stappen met 12 in een giga rubber Zodiac. 🚤De schipper legt ( ook weer in slecht verstaanbaar Engels ) de regels uit. 

Het zal wel denk ik, ik blijf toch wel drijven. 

Met ons neus vlak boven het wateroppervlakte zoeft het ding de immense Lawrence baai op. De kinderen vinden het maar wat spannend. 1 uur lang zoeken levert niet veel meer op dan een horde “ Harbour Seals 🦭🦭🦭Leuk maar daar komen we niet voor. Weer stuk verder ( 15 km, maar dat is zo gepiept met dit ding ), signaleren we een “ Mink Whale” 🐋maar dan moet je toch echt super snelle ogen hebben want zo,n ding is zo weer onder. 

Tot slot zegt de schipper dat er vlak bij de thuishaven een “ Humpback Whale “ 🐳is gesignaleerd en hij zoeft erop af.  ( wat een toeval ). Opa laat de kustlijn lekker aan hem voorbij glijden. Rare constatering op dit water !! Op het ene moment krijg je een vlaag super warme en vochtige lucht in je gezicht, op het andere moment weer een koude vlaag. 

We zijn terug bij de kudde Harbour Seals 🦭🦭🦭en weer dreigt het niet veel meer te worden. Opa heeft al een nieuwe verhaallijn in gedachten voor het verhaal. Bear, Moose ore Whale ‼️‼️are not for sale. 

Maar dan, INEENS een fontein water en daar komt Wally de Walvis naar boven, dat doet dit beest meestijds tweemaal om dan zijn staart te laten zien en weer voor een minuut of tien naar beneden te gaan. Wally komt  nog twee keer en de laatste keer ligt het gevaarte binnen handbereik van de boot. Kinderen en ouderen zijn dol enthousiast. Opa en Oma ook want !!! Gelukkig, het is gelukt, ze hebben de walvis gezien. 🐳 een hoogtepunt van deze reis. 

5 minuten later zijn we in de haven ( op de seconde af 2 uur ) en vertelt de schipper vol trots dat we iets zeldzaams hebben meegemaakt, “ a whale so close to the boat “ Opa denkt dat hij zijn tour gewoon goed  heeft opgebouwd. Prima toch 😉

Met de veerboot ⛴ steken we over de Sagunay baai , om het eerste stuk huiswaarts aan te pakken. 🛣  We leggen aan bij een van de sfeervolste restaurantjes die ik ooit gezien heb “ Chez Sam “ in Baie Sainte- Catharine, bestiert door twee oudere dames die prima kost van de streek voorzetten. 🥘🫕🥗

Over de camping in La Malbaie valt niet meer van te zeggen dan dat hier de Franse slag erg zichtbaar was. ( een 5 ) Het is ( voor het eerst fris weer ) we gaan vroeg te bed.  Het turen op zee en de indrukken van de dag hebben er behoorlijk in gehakt. 😑😴

Vandaag verder zuidwaarts. Het eerste stuk gaat over de magnifieke kustweg 138. Canada ten top. Prachtig golvend met mooie vergezichten, links  over de Saint Lawrence en rechts de groene weiden ( voor het eerst zitten we in echt landbouwgebied) En dan weer afgewisseld door idyllische dorpjes waarvan Baie st. Paul de meest mooie is. Vlak voor Quebec ( ja we hebben een rondje gemaakt ) stoppen we bij de Montmorency Falls een kleine uitgaven van de Niagara maar zeker ook de moeite waard. Omdat we daarna een lange rit hebben mogen de kids ( en sommige ouders ) voor het eerst genieten van wat ons aller toekomstbeeld wordt “ MacDonalds”. Ook wij geven ons er aan over. 🍟

Daarna nog 270 km bollen in de zeikende regen. Waar in Europa rechts de vrachtwagens rijden met pakweg 80 en jij links inhaalt is het hier standaard andersom. Iedereen houd zich keurig aan de snelheid ( 100 km ) behalve de truckers !!!! Om de haverklap komt zo,n monster je voorbij gesjeesd ( soms tot 140 km toe ) een gordijn van mist en regen achterlatend. 

Maar we tikken het gezond en wel weer af. Het is even droog en zeker ook kil 🥶( 16*) Een remedie, we duiken met zijn allen in de giga Hot tub van de camping 🏕 

Lekker vroeg slapen, want morgen volgt een van de laatste High lights. 
 

voor al die stoere truckers in hun monsters. LIFE IS a HIGHWAY van RASCAL FLATTS