Montreal

Montréal. 

De nacht was vol met regen. Maar !!!!!!! De Canadese Pelleboer zegt dat het tij gaat keren. Dus eruit, Oma is weer helemaal terug in de zorgzame moederrol, voor negen uur heeft iedereen gebakken eieren 🍳 met spek 🥓 en speelt Opa roomservice door de koffie ( die Oma ook heeft gezet ) rond te brengen. “ MORNING HAS BROKEN” Cat Stevens 

Op naar “ the big City” MONTRÉAL 

De dimensies van afstanden, dus verplaatsen, zijn hier van heel andere grootte. Van de oost rand van de stad naar het centrum is volgens Google gewoon 54km. Die route houden we dan ook aan, want het slimme systeem weet precies dat alle andere 15 Highways die naar downtown gaan allemaal verstopt zitten. Opa laad heel zijn huishouden weer in zijn camper want we nemen de gok dat we het ding ergens kwijt kunnen. Dat lukt met wat zoeken en brutaal zijn, want volgens het bord bij het parkeerterrein aan de haven mag het niet, er is “ plenty of space “ we passen door het poortje,nemen een ticket en nemen de gok dat hij er vanavond nog staat. 

500 mtr verder staan onze fietsen al klaar en gaan we in de miezer op naar de eerste verrassing. Dwars door het oude havengebied ( met prachtige vervallen gebouwen) komen ( via “ de pont de la Concorde “ naar het “ oké de Notre Dame “. Dat is iets totaal anders als in Parijs want na een klein afdaling rijden wé plotsklaps midden op het Formule 1 circuit “ Gilles de Villeneuve”. De race boys( Tijn, Daan en Sven ) kraaien het uit en waar deze drie toch echt in alles wat fysiek voortbewegen met zich meebrengt niet bepaald de snelste zijn, zijn ze nu met volle turbo 🏎🏎🏎 razendsnel weg en en wanen ze zich Max Verstappen zelf.🥇Waar normaal 300km gereden wordt tussen deze betonnen muren, fietsen wij 15km/h en zien we de uitgeputte boys na het volle rondje van 4km weer terug bij de finishlijn. 

Iris heeft meer oog voor de tientallen reuze marmotten 🐻‍❄️die langs het circuit rondhuppelen. Ieder zijn eigen super sensatie. 🏎🏎🏎

Koffie drinken op het voormalige eiland ( Parc Jean- Drapeau) waar de wereldtentoonstelling in 1967 is gehouden geeft weer eens aan dat het ook in Canada in zijn algemeenheid droevig is gesteld met de instelling van de met name jeugdige bediening. Ongeïnteresseerd,onvriendelijk,vieze boel. Een 3 

Mooi in dit park is wel het zwembad en “ The Biosphere Environment “ een giga grote bol. 

Meteen duikt de volgende sensatie al weer op. We moeten de imposante “ Jaques Cartier bridge “ beklimmen. Een angstaanjagend groen en vooral hoog gevaarte over ( daar is ie weer- de Saint Lawrence river).  We halen het niet op de fiets en midden op de brug worden er toch echt een paar stil als de zware vrachtwagens vlak langs je scheuren het ijzeren gevaarte 

danig doet trillen. 

We duiken een van de oude buitenwijken in voor een schransdiner a la Canada. POUTINE heet het spul. Een brouwsel wat lijkt op onze kapsalon. Het kan er mee door, maar de calorieën vliegen erbij. 

We zwerven nog door wat buitenwijken met niet al te geweldige attracties. Wel is Montreal een prima fietsstad want er zijn volop paden. De kinderen doen het geweldig, maar Opa krijgt vlak voor het einde toch een tik tegen zijn achterwiel. Een knal en een hoop geschreeuw en daar vliegt iemand tegen de grond. Een zeer verwarde man ( die je hier toch zelden op de fiets ziet omdat ze al op de grond liggen) heeft zijn rood licht niet gezien en dus Opa ook niet. 

Het loopt gelukkig allemaal goed af. Opa heeft niks en de man pakt zijn boeltje en zijn biezen. 😞

Genoeg gefietst. We gaan tot slot met de camper naar het Olympisch park. 8 km verder. De groep splitst zich. Een gedeelte gaat naar de Botanische tuinen die geweldig mooi blijken te zijn. Opa slentert met de Sven en Tijn door de overblijfselen van de Olympische spelen van 1976 en geniet van de nog steeds prachtige architectuur. Gelukkig is er nog van alles te doen in de gebouwen. 

Iedereen is om 19.00 uur bek af terug bij de Camper. Opa moet nog een uurtje rijden. 

De kroost is weer thuis, het vuur gaat aan. BBQ met Marshmellows toe. Wat zullen ze slapen 😴 

Deze morgen nog eenmaal eenmaal stads bezoek. Maar niet voor we aanleggen bij het enorme complex van “ Cirque du Soleil “. Met wat nostalgische gevoelens vertel ik de kleinkinderen dat dit wereldvermaarde circus bedrijf Opa,s eerste grote buitenlandse klant was. 18 jaar geleden moest ik me hier melden omdat men wilde dat ik hun wereldshows ging maken. Ik ben niet gegaan en zei kom maar naar Boxtel. Dat deden ze ook nog en het is een fijne klant geworden waar ik met trots naar terug kijk. 

Eenmaal in het centrum, zoek ik een ander parkeerplek en uitgerekend als ik het kleine terrein op rijdt, komt er een politie wagen naast mij. Het zweet breekt me uit, want we zitten met 9 in dat ding , dus dat kan duiten kosten 💲. De kleintjes duiken onder totdat het gevaar geweken is en wij te voet het oude centrum gaan verkennen. 

Ik weet het niet, we zullen wel verwend zijn door al dat reizen maar Montréal is niet de stad die ik verwacht had en ons direct doet bekoren. Het hoogte punt vandaag is wel de zeer aparte basiliek van de Notre Dam. Een kolos die van binnen helemaal is afgewerkt met donker hout. Zo,n  kerk ⛪️ hadden we nog niet gezien. 

Na superlekker, maar ( weer) chaotisch geserveerd eten bedingt Opa een korting van 10% en kunnen ze na de gebruikelijke tip van 18% ook fluiten. Die tip is nog wel een dingetje om te vertellen. Als je hier eet voor laten we zeggen 100 euro dan kan er nog landelijke en provinciale BTW bijkomen en wordt verwacht dat je minimaal een fooi geeft van 15 -18 of 21%   De pinautomaten zijn er zelfs op ingericht. 

100 euro wordt zo vanzelf 140 euro. 

De vermaarde ondergrondse winkels ( 33km aan wandelgangen ) laten we voor wat het is. Ieders gaat bovengronds een uurtje winkelen. Opa en Oma strijken neer op het gezellige “  Place Jaques-Cartier ( een van de grondleggers van het moderne Canada 🇨🇦). In een sfeervolle binnentuin ( Nelson garden ) genieten we zonder onze druktemakers even van een weldadige rust en een lekker wijntje. Proost het is mooi geweest. 

Ook deze dag komen we weer veilig terug.                                     By City of Montreal. 

Bij het avondeten verassen de kleinkinderen mij met een Canadese kentekenplaat. RETIRED. staat er in grote letters op. No Work, No Adress ,No Phone, No Money😊Dat laatste gaat na zo,n reis zeker wel lukken. Maar wat zou dat. 😉Reizen geeft energie en dat is veel waard. 

Morgenvroeg vroeg eruit ,we gaan ons opmaken voor een lange rit naar het eindpunt en dan ……. Back Home. 

Vanwege die energie, vandaag een lijflied “ forever Young “ van Rod Stewart.