The Wild,Wild West ( Black Hills)

The Wild,Wild West. ( Black Hills ) 

En zo strijken we dan neer in Deadwood ( ik verzin het niet ). A Historic Old Town in de Black Hills, South Dakota. We pakken de " Whistler Gulch " campground  want we gaan een " traveling break " nemen en hier is beloofd dat er van alles te doen zou zijn.

De morgen is fris en winderig  ( het koelt hier s,nachts echt flink af ) en we starten slowly. Een trolleybusje brengt ons naar het stadje beneden en inderdaad de western historie spat er van af. Deadwood is een oud goudmijn stadje en heeft zijn reputatie vooral te danken aan een zorgvuldig in stand gehouden mythe rond " Wild Bill Hickok"  De best wel leuke mainstreet is een aaneenschakeling van kroegen,hotels,motels en slim verpakte souvenir shops. En in elke gelegenheid is er gelegenheid tot kopen, eten, drinken en........... gokken. Het is hier een minnie Las Vegas strip verpakt in Western style. The Gold Nugget - # 10 - Utter place - Broken arrow - Wild Bill bar - Iron horse Inn - Red Cloud - Mustang Sally, zij allen nodigen je op dit vroege uur al uit om binnen te komen gokken en zowaar een enkele sterveling zit al aan de eenarmige bandiet.

We drinken koffie in de Midnight Star, waarvan Kevin Costner de eigenaar blijkt te zijn ( ze zeggen ! ). De film " Dancing with Wolves " is hier in de buurt opgenomen en Kevin heeft een fractie van het daarmee verdiende geld heel slim in dit mooie gebouw gestoken. Er hangen kostuums en film attributen van Costner films. Open range - The Untouchables ( niet de goede versie ) - The bodyguard ( veel te zoet )- Silverado- Postman- The Guardian - Hatfield & McCoys. Kevin heeft er genoeg gemaakt.

Je hoeft niet veel fantasie te hebben om je 100 jaar of meer terug te wanen. En als je die fantasie niet hebt dan hangen er overal  mooie foto,s hoe de straat er 150 - 100 of 50 jaar geleden eruit zag.Ik mag die vervlogen tijden wel.

Wild Bill Hickok was een onvervalste snelle revolver held en vrouwen versierder ( 1837-1876 ) en hij was naar zeggen ene goeie, want hij ruimde maar al te graag gespuis op. Dan krijg je ook vijanden en ene Jack McCall maakte een einde aan zijn macho gedrag,terwijl hij zat te pokeren in de # 10 saloon schoot hij Bill van achter een kogel door de kop. Toch een beetje een dombo die Bill, wie gaat er nou met zijn rug naar de saloondeur zitten. In zijn handen had Bill " Black aces and eights en a nine of diamonds ". Ik weet het niet, want van mij krijgen ze geen dime, maar dat is een  poker term die nu nog steeds bekend staat als " The dead  man,s hand ". Kijk dan heb je een legende opgebouwd waar hele kuddes toeristen ( waaronder twee Hollanders ) op af komen. En daarom gaan we vanavond terug naar # 10 !!!!!!!!!!!!!

Het stadje blijkt overspoelt door een ander soort cowboy,s. Motor bikers. Stoere meestijds stevige kerels met rood verbrande koppen, soms ruwe baarden en brede snorren. Vet leren jacks met angstaanjagende teksten erop. Door mainstreet rijden nog een soort cowboy,s , maar dan in een Ford Mustangs of andere vette cabrio,s. Het is kinderspeeltijd voor grote jongens en die willen kennelijk laten zien wat voor pk,s zij hebben vergaard. We eten een lekkere Angus steak ( gister stond het beestje nog op de prairie ) en niet al te laat tuigen wij ons weer in de trolleybus waarin een knotsgekke cowgirl als chauffeur ons uiterst vermakelijk terug naar de campground brengt. 

Dit was de dag van " Bob Seger and the Silver bullets " AIGAINST THE WIND omdat we ons daar hele dag tegen hebben moeten verzetten en MAINSTREET omdat het een beetje de sfeer weergeeft van wat we zagen. Wij gaan lekker slapen. 

De dag begint weer niet goed voor Marianne, haar knie is vol met vocht en doet ook nog eens vervelend pijn bij staan en lopen. Gaat het met de heup veel beter heeft ze weer pech. En voor de tweede keer in een week belanden we in het ziekenhuis, nu the regional healthcare centre in Custer. Weer de volle riedel aan vragen door eerst de incheck dame, dan door eerste hulp verpleger Conrad en dan door dr. Kathy Tarap. Ze denkt, wat wij denken en dat is dat de slijmbeursontsteking in de heup echt niet over is en dat door verkeerde belasting de knie nu ook in de misère meedoet. Maar toch wil ze ook X-Ray,s van heup en knie en daarvoor wordt Kyle Vanvliet opgeroepen. Ja hoor een echte Hollandse nazaat, maar dan we met een begin van 400 jaar geleden, toen New York nog Nieuw Amsterdam heten. Toen Nederland de " greatest of the world " wilde worden. Kyle doet goed z,n best maar de machine weigert een paar keer, maar na een uurtje meekijken ken ik Marianne nu ook in dwarsdoorsnede. De foto,s worden naar Rapid City geseind waar een specialist mee kijkt en even later komt dr. Kathy zeggen dat het goed gaat komen met.................... nog een loei van een spuit met steroïden ( of zo iets ).  Ondertussen heeft iedereen opgezocht waar de Heidonk in Liempde Netherlands ligt.  Wat moeten we betalen, want niemand heeft ons om ons CZ nummer gevraagd. Niets zegt Conrad verbaast. Wie betaald dit dan ? ? Weet ik echt niet zegt Conrad weer. Maar wat is dat dan voor gezeur hier allemaal met die Trump en zijn healthcare.  Ach " don't talk about it" we doen hier wat we willen en als iemand niet kan betalen omdat hij geen verzekering heeft dan helpen we hem gewoon. We zijn het er over eens dat Trump een " bloody shame for the country ) is en iedereen in dit wonderlijk kleine en maar vriendelijke ziekenhuisje wenst ons vooral een fijne voorzetting van de vakantie. 

Dat gaan we dan maar weer eens proberen want de omgeving in dit Custer State Park is prachtig groen en golvend en zo nu en dan huppelt er vrolijk een " white tail deer"  ( hert ) met ons mee. Daar bij die rots daar moet het zijn. We komen bij een wonderlijk stuk patriotisme. Maar dan wel van de oorspronkelijke Indianen. Het kolossale in de rotsen uitgebouwde hoofd van " Crazy Horse "  Hij was een onverschrokken krijger van de Sioux die hier samen met de Lakota Indians lange tijd de dienst uit maakten. Het moet gezegd het waren geen lieverdjes en ze plaagde maar al te graag de bezetters uit het Oosten totdat George Custer ( weet je nog van het plaatsje waar het ziekenhuis lag ) ze uit de Black Hills  donderende  omdat hij met zijn kornuiten van de " american army" zelf dat goud wel wilde hebben. Het beeldhouw project is ondanks 70 jaar werken nog lang niet af. Nu zie je alleen het gigantische hoofd, maar de bedoeling is dat er ook nog een compleet paard onder te voorschijn komt. Ik ga dat niet meer mee maken maar in de wetenschap dat Tijn onze kleinzoon dit mee kan lezen hoop ik dat hij ( en ook Daan en Iris ) ooit eens de sporen van zijn Opa en Oma nareist en wie weet hoever ze dan hiermee zijn. Het project is de indiaanse tegenhanger van wat we straks gaan zien en wordt enkel gefinancierd uit entree en giften.

Ieder reis maken we wel zo,n moment mee dat de adrenaline gaat stijgen. Een weg die eigenlijk niet kan, maar die ik perse wil rijden. Route 16A heet de " Iron Mountain road " en aan het begin staat duidelijk een bord, niet toegestaan voor voertuigen boven een hoogte van 11 ft. Ik heb op voorhand een Amerikaanse duimstok gekocht en nogmaals meet ik de hele zaak na. Op 1 inch na ben ik 11 ft. Ik houdt dus 2,5 cm over en in de breedte wel twee decimeter. Moet dus kunnen straks als die drie tunnels komen. Maar eerst wordt het weer een stukje onvervalst haarspeldbochtjes en dus werken. Prachtige uitzichten maken alles goed en die tunnels, klopt......2 cm over. Er volgen nog 3 houten loops van bijna 2 x 360 graden, nog nooit ergens meegemaakt , die Amerikanen kunnen er wat van. Super mooi weggetje, goed gepland.

Daar is eindelijk " Mount Rushmore ", letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van alle Amerikaanse monumenten. Maar 14 jaar deed men erover ( start 1927 ) en aan geld was hier geen gebrek. Men moest een symbool hebben wat elke Amerikaan laat zien welke grote stappen men in dit land kan zetten. Men koos toen voor  4 presidenten die dat ook daadwerkelijk hebben gedaan. George Washington , Thomas Jefferson, Abraham Lincoln en Theodore Roosevelt. Het gaat te ver om nu precies uit te leggen waarom zij dit verdiende allemaal, maar een ding is zeker, die branieschopper van nu moest zich hier aan de voet van dit kolossale gebeuren maar eens een uurtje gaan staan te schamen. Van alle kanten heb ik dit trademark van Amerika op de foto gezet en nu is het mooi geweest. Na wat zoeken belanden we in Rapid City op een campground. 60 dollar aftikken, zonnetje op de bol, glaasje rode wijn en tikken maar. 

Muziekje? Is wat moeilijk vandaag, of misschien toch. 

REDNECKS AND WHITE SOCKS van Hank Thompson.