Alarm in Toronto

Alarm in Toronto. 

De eerste nacht bijtanken verliep redelijk, om 4 uur wakker maar daarna toch weer ingedommeld. Lichaam en geest moeten zich zetten naar de  6 uur tijdsverschil en dat duurt meesttijds een paar dagen/ nachten. Vroeg gaan we in een stille stad op broodjes jacht voor een kamer ontbijt en nadat de twee stoere jongens van ons ( Tijn en Sven ) Max Verstappen  hebben zien winnen,  gaan we onder een grijs wolkendek en een enkele druppel op pad om deze stad te verkennen. 

Voor wie een aantal keren op dit continent is geweest zijn Amerikaanse steden over het algemeen  geen sensatie. Enorme voorsteden met ruime huizen, vaak voorzien van flinke tuin en zwembad, soms zijn in de sjieken gedeelten voor de mensen die heel veel schrik hebben de Vila wijken volledig omheind en kom je alleen binnen als je een bewijs van goed gedrag hebt, dichter bij het centrum liggen de vaak verwaarloosde wijken waar de minder gelukkige worden weggestopt in oude grauwe pakhuizen, midden in het centrum ( Down Town ) staan de wolkenkrabbers van beton en blinkend glas, de een nog stoerder dan de ander want hier geld vooral, heb je geld dat moet je dat laten zien. 

Als eerste gaan we naar daar waar Toronto wereld beroemd door is “ de CN Tower “ een pracht gestileerd bouwwerk van 553 mtr hoog, maar wij gaan maar  tot 360 mtr. Hoog genoeg om een geweldig uitzicht te hebben over de stad en lake Ontario. Imposant zo'n stad, keurig verdeeld in kaarsrechte blokken, maar niemand van ons zou er willen wonen.

Na ons te goed te hebben gedaan aan veel ongezond lekkers in “ the Amsterdam Brewhouse “  sjouwen we onze vermoeide lichamen langs de spotlights van de stad. The Harbour front , het baseball stadium Roger Centre , Union Station, de prachtige lobby van het Royal hotel., Canada's trots de Hockey hall of fame en het ijshockey stadium, Yonge Dundas square. 

De benen lopen vol en we besluiten om in het hotel een pauze te nemen. Lekker zwemmen op het dak tussen de wolkenkrabbers, 🏙 dat geeft een bijzondere kick. 

Dan slaat het eerste tegenslagje toe. Tijn heeft koorts en gaat van Pampus. Terwijl zijn Pa op hem past gaan wij toch voor een avondwandeling naar Chinatown en de wijk Kensington. Een ietwat vervallen oude Hippiewijk waar  allerlei culturen met de bijbehorende restaurantjes voor een ontspannen sfeertje zorgen. Wij gaan voor een Italiaan en zetten ons op zijn rommelige terrasje aan de straat.

Ruim 10 km sloffen hebben we erop zitten en doodmoe ploffen we op bed. De luiken vallen snel dicht, maar niet voor lang,want !!!!!! Ruw worden we wakker gemaakt door een hels kabaal. BRAND 🔥 🔥🔥🔥🔥ALARM

Verdwaasd probeer je in het donker het licht te vinden van je kamer en een eerste blik op de gang ziet verontrustend mensen zich afvragen wat nu te doen. Er is geen paniek , maar wij trekken toch snel onze kleren aan, pakken onze paspoorten en lopen richting brandtrap. Sirene geluiden stijgen op van de straat. Via de intercom horen we dat er brand is in de west lobby, dat is ver van ons denk ik, toch dalen wij van etage 8 via de brandtrap naar beneden om daar de rest van ons gezin te zien. De zaak blijkt al onder controle en terwijl de laatste brandweerman 🧑‍🚒 naar buiten gaat tapt de barman alweer zijn pilsjes. 

Het gebeuren zit er toch even in en nu maar weer proberen in slaap te komen. Wat een dag. We hebben de slaap dik verdiend. 

FIRE van ARTHUR BROWN gaat natuurlijk ergens anders over, maar ik ben te moe om iets beters te zoeken.