Op naar de Sahara

Om half acht zaten we aan weer zo,n vorstelijk ontbijt. En na iedereen hartelijk bedankt te hebben verlaten we dit mooiste hotel ooit. Op weg voor een lange reis.

We naderen het Midden Atlas gebergte en zitten al snel midden in de .............sneeuw. Ja je gelooft het of niet maar we wanen ons op Franse wintersport. De wegen zijn echter schoon en goed te berijden. In Ifrane komen we langs het zomerverblijf van de koning en het plaatsje lijkt meer op een Zwitsers ski oord ( zonder zoveel liften).  Heel apart om hier te zien.

Ondanks de TomTom en dankzij een richtingsbord pakken we naar wat later blijkt toch een verkeerde weg. Dat betekend hier dat je echt in de mildle of nowhere uitkomt en na lang rijden vinden we een mogelijkheid om weer op de hoofdfouten uit te komen. Wat we onderweg zien  is van een primitieve uiting dat we haast onze ogen niet kunnen geloven. We kunnen goed begrijpen dat die Marokkanen massaal naar Nederland willen. Wat een armoe.

De lange weg is van een geweldige en zeer afwisselende schoonheid. Soms kom je door een klein stadje ,dan weer vijftig kilometers niets. En toch duiken overal eenzame nomaden ( Berbers) op. Hoe kun je zo leven. 

Na iets te lang (450km) maar zeldzaam mooi rijden komen we in Merzouga een gehucht aan de rand van de Sahara en Algerije. Snelle mannetjes willen je voor een tientje wel naar het juiste hotel brengen. We vertrouwen op onze TomTom maar komen er zonder hulp niet uit. Uiteindelijk komen we werkelijk aan het einde van de bewoonde wereld bij wat in eerste indruk een veredelde plaggenschuur is met boedeiententen ervoor. Er staat toch NASSER PALACE op. We zitten aan de rand van de Sahara.

Het is wel een beetje schrikken zo in eens van een koninklijk paleis naar dit gebeuren op het eind van de wereld. Het heeft iets van authentieks dat wel en hippie stellen zullen het hier wel prettig vinden.De jongen is echter vriendelijk en we besluiten er het beste van te maken. Dat betekent ook dat de avondmaaltijd er eentje is van streek. TAJINE is stoofschotel met brood.Smaakt goed. Er is nog een ( Spaans ) stel dus helemaal alleen zijn we niet op het einde van de bewoonde wereld. 

Wifi is er dan weer wel, dus dan maar dit verslag schrijven en vroeg naar bed.

Morgenvroeg  zullen we wel besluiten of we hier blijven want helemaal happy voelen we ons niet.

Al met al een enerverende dag.