Hells Canyon and Chief Joseph

6 juli 2017 - Joseph, Oregon, Verenigde Staten

Hells Canyon and Chief Joseph

We rijden door het gebied van de keuterboeren,na al wat gezien hebben wordt hier in het westen van Idaho landbouw en ( vlees ) veeteelt gedaan die ons aan het Brabant van pakweg 40 jaar geleden doet denken. Iets meer koken wellicht. Langzaam glijden we naar het Noorden en bij Cambridge gooien we bij de Boerenbond de tank helemaal vol,want we gaan een avontuurtje tegemoet. Lijkt mij ook een beetje de streek van de Dukes of Hazard,in de Boerenbond staan twee prompte jonge dames achter de kassa en aan de gebruinde en gegroefde koppen en het gedrag van de aanwezige boeren te zien gelooft men het hier wel. 

Dit is nu zo,n plaatsje, waar de tijd nog een beetje stil heeft gestaan. MY LITLE TOWN van Paul Simon zou zo kunnen.

Vanaf nu begint het alleen zijn,want ik heb vooraf weer eens een weggetje uitgezocht. Uren over gegoogeld, twee keer heb ik met de toeristen info van de regio gemaild of ik er wel door heen mocht met mijn RV van 24 ft. Als je goed kunt sturen wel was het antwoord, maar niet voor 1 July want eerder houden we de weg niet bij. Nou 1 Juli, dat is het toch net geweest, dus op weg naar Hells Canyon. Alleen de naam al. Het landschap wordt heerlijk en heerlijker, zeker als de " snake river " zich weer langs ons voegt. Aan weerszijde hoge onbeboste mokka heuvels die machtig weerspiegelen in de brede stille rivier. Langzaam wordt de rivier een meer en komen we bij de oorzaak. De Brownlee dam. Bij de dam passeren we ook de rivier en de ( in het midden van de rivier liggende ) grens tussen Idaho en Oregon. Er staat een groot bruin waarschuwingsbord, maar omdat ik het te snel voorbij ben, loop ik even terug. Pas veel later zeg ik tegen Marianne dat er nogmaals opstond dat de weg serieus stijl en bochtig was. Berijden op " Own Risk " ......... maar dat is toch altijd al zo. Nog een dam " de Oxbow dam " en dan plots rechtsaf naar de " Hells Canyon Overlook " De weg er naar toe is een sensatie en toch van een ongekende serene rust. Langzaam klimmen we door en de " overlook " valt een beetje tegen, hij is weliswaar net zo diep als de " Grand Canyon" maar hij heeft niet dat benauwde. Dit is een giga diepe en brede vallei. Het is eigenlijk geen " Hells Canyon " maar een " Heavens Valley " Wonderschoon is het , maar nog mooier zijn de omliggende " meadows " vol met bloemen die we nog nooit hebben gezien. Marianne is helemaal in haar sas.

Hoe groot het verschil tussen twee mensen kan zijn, heb ik al eens aangekaart. Mooi is dat te zien als we stoppen. Ik pak mijn camera en fotografeer onmiddellijk het weidse, het groteske, het oneindige, daarna ga ik staan te genieten. Marianne wacht,pakt dan haar camera en ziet de kleinste bloemetjes en andere dingetjes. Heel,bijzonder en toch  al jaren samen op reis. 

SHE MOVES ON van Paul kan ook best op dit moment. 

We beginnen met daling van !!!!! 60 km naar Joseph. Het lag in de bedoeling dat we onderweg in dit gigantische reuze sparrenbos zo,n kleine campground zouden nemen. Maar de enigste twee zijn zo rustig ( niemand ) dat we dat toch maar niet doen. In het hele stuk van Cambridge tot Joseph ( pakweg 150 km ) zijn we geen 25 auto,s en slechts 1 camper tegen gekomen. Wat een voor ons onvoorstelbare rust. En wat een geweldige route ,komt in de top 10 " ever " Dat gevaarlijk viel overigens wel mee. 

We zijn weer op historische grond, de " Wallowa Mountains ", Homeland van de " Nez Perce Indians ".  Joseph het eerste plaatsje na 150 km ligt in een machtig groene landbouw vallei. Bij binnenkomst van het dorpje doet het gezellig maar ook zeer rommelig aan, de Rv plek die Tom aangeeft ,5 plekken tussen de auto sloperij is gelukkig vol. We informeren bij de " State park info " en komen toch wat vermoeid van al het slingeren aan op de ................. mooiste plek tot nu toe gekampeerd. Aan einde van " Lake Wallowa " ligt tussen de hoge naaldbomen een campground die barst van sfeer. De mevrouw van de " check Inn " strijkt weer over haar hart en zet ons voor twee nachten op de plek van de " camp host " Als je uit Nederland komt, dat meteen laat horen en al mijn oude charme er tegenaan gooit dan lukt het kennelijk altijd. Het meer lonkt om te zwemmen, maar ik heb het voor het eerst toch echt even gehad. Het was een LONG LONG DAY, ook van Paul 

Bekomen, zetten we ons buiten en stoken we het vuurtje maar weer eens aan. De vrijwilligers van de campground naast ons, doen goede zaken met de verkoop van karretjes hout. Overal zie je wolkjes rook tussen de sparrenbomen omhoog kringelen. Kinderen spelen,zoals kinderen nog horen te spelen, vrij,buiten en wij .........wij knikkeren een fles " Rodney Strong Chardonnay van Sonnema County  California " achterover. Het wordt donker. De opkomende maan maakt het plaatje compleet. Het wordt zachtjes stiller in dit paradijs. THE SOUND OF SILENCE ( ging wel ergens anders over) van weer good old Paul Simon komt nu  dus logisch bij me op. In mijn leven, duizend keer gedraaid. Doe ook nog even BORN AT THE RIGHT TIME erbij, want zo voel ik dat.

Een rustdag begint dus lui, maar eens komt het moment dat de zon je uit je bed drijft. Ontbijtje; eieren met spek en goed eigen koffie. Wandelschoenen aan ( Marianne gaat het proberen ) en we gaan met de " Tramway " mee. Een Tramway hier is een kabelbaan, dus we gaan omhoog de " Mount Howard " op. Daar op 2500 mtr. Doen we ons te goed aan een pracht wandeling met uitzicht op de omliggend Wallowa Mountains ,het meer en de valley. Als we rusten zijn er de squirels en chipnuts ( zeg maar eekhoorns ) om ons te vermaken met hun brutale en speelse gedrag. Kei leuk zouden we in Liempt zeggen.

Eenmaal beneden geeft het mij  " under the tree " de gelegenheid om wat te schrijven  over de " Nez Perce " Indians met hun heldhaftige opperhoofd " Chief Joseph ". Ook hier is het weer hetzelfde verhaal. Toen de blanke westerse Pioneers zo,n 200'geleden zich hier begonnen te vestigen was het ook hier een kwestie van Landje pik. The Natives stammen werden steeds meer gedwongen om de voor hun vaak heilige jachtgronden af te staan. Afhankelijk waren de Nez Perce onder leiding van Chief Joseph redelijk inschikkelijk richting Amerikaanse regeringsvertegenwoordigers .

Die probeerde steeds maar met verdragen vast te leggen dat ze legaal overeengekomen waren dat de gronden aan de  pioniers gingen  toebehoren. Toen het erop neer kwam dat de " Nez Perce " nog maar 10 % van hun oorspronkelijke gebied overhielden werd het echt pijltje schieten met de Cavelrie. Die hadden inmiddels in het gehele westen van die mooie Forts gebouwd en van alle kanten werden er troepen op de opstandige Indians afgestuurd. 

Chief Joseph moest het onderspit delven en zijn mensen in bescherming nemen. In Juni 1877 begonnen ze aan een lange tocht ( 1200 mile )  naar de grens met Canada. Na diversen knokpartijen onderweg werd bij een laatste clash bij " Bear Paw " ( het gebied bij fort Belknap waar we 3 weken geleden waren ), de Nez Perce een vernietigde nederlaag toegediend. Chief Joseph vluchtte over de Canadese grens naar zijn maat " Sitting Bull " die later weer bij Wounded Knee te grazen werd genomen.

Chief Joseph ligt hier in het dal aan het meer bij het plaatsje  " Joseph " begraven. Generaal Howard de commandant die hem te grazen nam kreeg de berg die we vanmorgen op zijn geweest naar hem vernoemd. Je zou kunnen zeggen hij kijkt eeuwig op Chief Joseph neer. 

Zo heeft alles hier een historische waarde.

Dat was het voor vandaag, we gaan zwemmen, WiFi zoeken omdat Marianne haar e reader is gecrasht en via de lucht moet worden opgestart en om jullie bij te praten. 

We zijn op een paradijselijk plekje terecht gekomen. Wallowa lodge, lekker dineren met de herten bijna op je bord.

Het muziekje. PARADISE van Coldplay 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

3 Reacties

  1. Anny Van der pasch:
    7 juli 2017
    Mies en Marianne geweldig die beleving. Zoals die omschreven is kan ik me een kleine voorstelling maken. Toppie! Geniet ze.
  2. Theo:
    9 juli 2017
    Wederom een mooi reisverhaal. Prachtig zoal je schrijft. De mooie foto's maken de voorstelling compleet.. al lezend was ik benieuwd naar de bloemen. Ook mooie foto's hiervan.
    Enjoy :)
  3. Anita:
    10 juli 2017
    Jullie genieten er echt van! Ook schitterende foto's, waardoor je een goed beeld krijgt.
    Heel veel plezier, geniet ervan!