Columbia River Gorge

Columbia River Gorge.

Met enige weemoed verlaten we dit Wallowa Lake paradijsje. Wat was het hier heerlijk. Wat kunnen Amerikanen genieten van en in de natuur,overal zie je complete veldkeukens staan en van vroeg tot laat wordt er gebakken en gebraden ( Sven ), maar ook actieve zaken als hikking,bikking, Swimming ,fishing en kayaking ( ( Sven ), worden volop beoefend. De natuur ligt hier voor het grijpen. We bezoeken bij het weg gaan nog even de " chief Joseph grave site " en hoe raar !!!!!!!! in het monumentje steekt een veer. Het is windstil,maar de veer roteert. Mystieke krachten heeft die Chief nu nog. 

Vandaag is het tijd voor Van Morrison. Nu...........INTO THE MYSTIC

Een aspect verstoord het magnifieke landschap in Amerika en dat is de rotzooi rond huizen,bedrijven en boerderijen. Schroot blijkt hier niks waard. Als hier iets kapot is, dan blijft het staan,soms midden in een weiland of graanveld,meestijds op de erf. Zo staat er bij een gemiddelde boerderij toch gauw 3 nieuwe auto,s een stuk of 5 kapotte, afgedankte landbouwmachine,s en een of twee campers of " hughes " caravans. Een mobiele schredder zou hier wat mij betreft goed zaken kunnen doen. In elkaar persen die handel en opruimen. Vaak zijn de arbeiders huizen op het platteland zo klein dat de RV die er bij staat groter. 

We rijden door immens weidse goud gele korenvelden en door bijna verlaten kleine boerendorpjes. Zo met deze temperaturen denk ik aan het Brabantse land van vroeger. Het is of de tijd hier stil heeft gestaan. 

THESE ARE THE DAYS. inderdaad Van   ( ps. Beslist draaien die plaat ).

Vandaag is de laatste grote verplaatsing dus kan ik nog een maal een ode maken aan de truckers in hun altijd stoere wagens. Wat moet dat groots zijn zo,n neus voor je neus. De Peterbilts, De Kenwoods, De Macks, en ja ook de Volvo,s ze glimmen allemaal of ze zijn kunstig geairbrusht. Met name giga zijn de wagens van de pakket vervoerder UPS. Een truck met 3 aanhangers. Wie doet ze na. We doen het laatste stukje Interstate,ditmaal de 84 west. We krijgen een bord met, u nadert een " Blowing Dust Area" en dat zullen we weten ook. De wind jaagd over de eindeloze akkers en dus komt er " Dust " mee. Een kleine tornado zat er helaas niet bij. 

Nog eentje voor de truckers Van. CHICK A BOOM

Bij Boardman zit het erop met de landbouw en krijgen we gezelschap van een indrukwekkende reisgenoot. " The Columbia River". 2200 km lang stroomt hij van het gebergte nabij Banff Canada tot bij Portland / Astoria Oregon in De Pacific Ocean. Van alle rivieren die ik in Amerika heb gezien komt deze ( naast de " Rio Grande " en de " The Colorado") behoorlijk hard aan. Soms is hij wel 300 mtr breed en de gelijknamig canyon die hij in miljoenen jaren heeft uitgeslepen wordt woester en woester. Hoe het ooit ontstaan kan zijn,moet ik nog maar eens lezen. Ik kan op de IS 84 maar niet stoppen om goede foto,s te maken en bij " Biggs" kiezen we de bovenroute van de Canyon. Twee knuisten stevig aan het stuur want het waait behoorlijk  en maar kijken en kijken naar wat er allemaal aan schoonheid is gevormd. En steeds is daar na elke bocht die verpletterende en stralende witte kruin van de " Mount Hood". Een aanzicht dat enigszins is te vergelijken met een van de meest angst aanjagende reuzen in Europa " De Mount Ventoux "  Fijne herinneringen overigens vorig jaar aan die berg. 

TAKE IT WHER YOU FIND IT,   

Dat kijken en kijken betekent soms een beetje minder uitkijken en weer wordt er een bordje bij het binnen komen van een dorpje gemist en ja hoor,daar zijn ze weer. 40 had 30 moeten zijn.

Ik vertel de man dat ik " Deep imprest " ben van de omgeving en dat het dus wel zal kloppen. " Apologies "  Hij op zich, blijkt meer geïnteresseerd in wat een Hollander hier komt doen en strijkt als dank voor ons toeristisch bezoek over zijn hart.

" Only a Warning " en 10 mile verder is een nette camping. Wellicht van zijn Oom.

De rivier onder ons, is bezaaid met kleurige voort razende vogels. Het blijken kite surfers te zijn. Honderden hebben het hier naar hun zin want het stormt witte koppen op het water. " Hood River " is de kite surf hoofdstad van de wereld, zeggen ze. Mooi schouwspel van stoere jongens.

Ditmaal geen vriendelijke mevrouw op de incheck van de camping, maar een oudere mijnheer. Mijn charme valt dus weg. Geen plek. Als ik zeg dat een plaatsje zonder stroom op het parkeerterrein van het tenten gedeelte ook goed is, knort hij naar enig denken, oké " but i will charge you 30 dollar " Ok goed mijnheer. En daar zitten we nu, twee oudere Hollanders tussen heel veel jong ( hippie achtig ) spul die allemaal teruggekeerd zijn van het Kite surfen. Wordt " stormy evening " denk ik.

Wacht dacht je dan van WILD NIGHT, Van ! 

Vroeg wakker want de treinen die 20 mtr verder over het spoor denderen beginnen ook vroeg. Komt goed uit want het is " Waterfall day " we zijn snel op de " Historic Columbia River Road " een super smalle weg die totaal overkapt is met de prachtigste bomen. Goed uitkijken geblazen en af en toe stoppen en spiegels in klappen om iemand te laten passeren. Langs deze weg liggen telkens op meer of mindere wandelafstand een twintigtal watervallen, niet van het type Shoshone falls, maar van die kleine, romantische slierten opduikend uit de rotsen en glinsterend in het vroege zonlicht. We bezoeken er gedurende morgen een vijftal, waarvan de Multnomah en Bridal Veil falls de meeste indruk maakten. Aan het einde van de weg doet het Vista House Crown point er nog een paar Donau achtige uitkijken overeen. Deze weg door de bossen en het uitzicht doen me om het gevoel te beschrijven automatisch aan twee nummers van Morrison denken. IN THE FORREST en met EVERY TIME I SEE THE RIVER. 

Het is na 1 uur , heet in de middag en we besluiten de tocht over Mount Hood te skippen. ( maandag wacht ons immers een ander klapstuk van die orde). Na nu toch eindelijk een NEE te horen te krijgen vinden we bij Fairview een prima RV park met zwembad. De mevrouw begint na het bekend zijn van mijn Nationaliteit in bijna onvervalst Haags verder te praten. Haar ouders van Indonesische afkomst vluchtte voor het klimaat in 1962 naar California, zij was 6, maar kreeg nog jaren Nederlands te spreken. Op mijn vraag of haar ouders dan wel Heimwee naar Nederland of Indonesië moeten hebben gehad was het antwoord resoluut en met een kenmerkende glimlach, nee. Ze straalde, ze leek me gelukkig. 

We hebben ons gesetteld,pakken een biertje, het plan voor morgen is gemaakt en wordt Portland City. We gaan zo wandelen en zwemmen. Deze twee dagen in de Columbia River Gorge waren geweldig van schoonheid en sfeer. Ze zijn voorbij,de herinneringen aan zo,n mooie dagen zullen blijven.

THE BEAUTY OF THE DAY,S GONE BY vertelt bijna precies waar het hier om ging en gaat.