Back from the USA and Something more !

22 juli 2017 - Liempde, Nederland

Back from the USA and Something more.! 

IK HAD BELOOFD NOG EEN VERHAALTJE TE SCHRIJVEN, DAT DEED IK IN HET VLIEGTUIG TERUG NAAR HUIS ,OM HET BIJ AANKOMST TE KUNNEN VERZENDEN. DAT DIT EEN BEETJE ANDERS LIEP, KUNT U OP HET EIND LEZEN. 

Een volle maand hebben we door North West America gezworven. Cowboy,s van de 21ste eeuw. Onze super moderne huifkar is weer keurig ingeleverd. 4500 Miles ingekocht,17 Mile over,dan kun je een reisje plannen nietwaar. Maar ging het om kilometers maken of om het verwonderen onderweg. Dat laatste natuurlijk, ( zie mijn lijfspreuk onder profiel ). In de USA kan dat overigens uitstekend beide en tegelijk en wil je wat Nationale parken zien dan moet je hier nu eenmaal afstanden afleggen. Afstanden zijn geen probleem hier, want het zijn hoofdzakelijk mooie brede,rustige en goede wegen, geen file,s en..............geen rotondes. In Frankrijk bijvoorbeeld waren we met een vergelijkbare trip er zeker tienduizend gepasseerd. 

En hebben we ons verwonderd ?????? Dacht het wel !!!!!

Wat begon met een " Seattle in the rain " werd EEN " Big Sunny Journey". Buiten de pech voor Marianne is ons verder onheil bespaard gebleven. En hebben we volop kunnen genieten van dit rare maar mooie land. 

Terwijl onder mij de prachtig wit bedekte toppen van de " Cascade Range " en " Rocky Mountains " voorbij glijden, laat ik bij het ingaan van de enorme vlakten ten oosten van Calgary nog een keer de High Lights van deze reis aan mij voorbij glijden.

Seattle, lekker eten en de Boeing factory. If It,s not a Boeing, I am not Going moest ik van Eric zeggen. Nou dat zit dus wel goed. 

Onze eerste reis verrassing was het Bayerische Leavenworth. Daarna Wenatchee met zijn vriendelijk ziekenhuis personeel en daarna de fruitgaarden in the Valley. Toen kwam het vele groen van de uitgestrekte bossen van Noord Washington,Idaho met Coeur d'Alene en Montana. 

De uitleg over het mooie werk van de " Smoke Jumpers " in Missoula maakte indruk en dat het nodig is gaven zojuist de rookpluimen 10 km onder mij wel aan. Glacier NP viel door het gesloten zijn van de " Going to the sun road " tegen. 

Toen kwamen de oneindige vlakten van  het noorden van Montana en Noord en Zuid Dakota. Het verhaal van de " Natives " ( oorspronkelijke Indiaanse bewoners) werd gehoord en gevoeld en ook de historie die er door de ontdekkingstocht van Lewis & Clark daarna in gang werd gezet. Het landje pik van velen pioniers die de Indianen met dappere opperhoofden als Crazy  Horse, Sitting Bull,Red Cloud, Chief Joseph en Geronimo met behulp van veel Regerings Cavelerie verdreven. 

Het boerenleven van toen en nu werd beschouwd en gezien. Het was en is hier een hard en soms eenzaam bestaan. Toen een eenvoudig en armoedig bestaan om met beperkte middelen land te ontginnen. Nu de moderne cowboy,s die met giga Machine,s , Pick-ups, Quads en computers  over hun land waken. Prairies en Plaines zijn hier onafscheidelijk met " Trains " en altijd zal mij het machtige geluid van de " Train Horns " bij blijven. 

De ruige en kleurrijke Nationale parken " Theodoor Roosevelt" en " Badlands " en  

de " Blackhills" met de kolossale monumenten van " Mount Rushmoore " en " Crazy Horse " doen je klein maken.

De western stadjes " Deadwood " en " Cody " met zijn Rodeo en het geweldige verhaal van zijn oprichter " William. F . Cody, waande je even in het oude wilde westen tussen de schurken als Wyat Earp,Pat Garret,Billy the kid en Jesse James. 

Je moet gewoon durven te dromen. 

Het " breathtaking " Yellowstone park met een pruttelende en stomende aarde zoals in " Mammoth  Springs " en bij " the Old Faithful" , maar vooral ook met zijn flora en fauna. Bisons,Beren,Herten,Chipmunks,Moose, Elk, we hebben ze in min of meerdere aantallen allemaal van zeer dichtbij mogen zien. Het vuurtje stoken s,avonds op de Campgrounds versterkte het gevoel in de natuur te zijn. 

De enorme witte zoutvlakten van Utah blijven ook zo,n speciale herinnering. Onwaarschijnlijk apart voor ons Hollanders . Als snel daarna kwamen de imponerende Shoshone Falls en volgde er nog velen ( kleinere ) watervallen meer. De duizenden kabbelende beekjes,of wild stromende riviertjes vol met mee gesleurde bomen en stenen gaven aan dat niets krachtiger is dan water. Het romantische Hells Canyon en de groteske winderige Columbia river Canyon met zijn talloze " falls" Het gezellige stedelijke intermezzo in Portland Down Town en dan als laatste, de tot in het vliegtuig toe zichtbare Koning van Noord West Amerika. De " Mount Rainier " Een giga witte kruin met rondom de ontluikende bloemenpracht.

Een maand lang ( of een maand kort ) gleden we door een fantastische natuur film van National Geographic.          LIVE.

Wat kan een mens in een maand aan verwonderingen bevatten en vasthouden. 

Daarom is het voor mij goed dat ik schrijf. Ik geniet meerdere keren van een reis. Van het lezen en plannen vooraf,van het ondergaan als het gaat zoals het gaat. Inmiddels ook van het schrijven van wat ik zie en voel en straks weer van het herlezen en foto,s ordenen. 

Wat een vorstelijk genoegen. ! 

Maar hoe is het nu met die rare Amerikanen. 

Nou die zijn in mijn opinie niet zo raar en opgefokt als het afschrikwekkende voorbeeld wat we dagelijks op TV zien. Het zijn wel de media hier ( en bij ons ) die inderdaad een schreeuwerig opgefokt beeld laten zien en laten horen. Met name de reclame is hier gebaseerd op wie het hardst en het vaakst roept is " the best " Het kan niet snel genoeg gaan en een scheet of losse stoeptegel veroorzaakt hier al " Breaking News ". Hoewel wij stukken nuchterder zijn begint dat ook te komen, moeten we niet naar toe. Kijk niet te veel naar het platte SBS en RTL gebeuren. Trouwens we kunnen best helemaal zonder, wij hebben een maand lang geen krant of tv gezien. En de wereld ging gewoon door.

Zo maar, nog wat voorbij flitsende  rariteiten. Nergens zoveel waarschuwingsborden als hier,Stop voor rood licht - fietsers een helm, motorrijders hoeven niet - zonder verder rijbewijs een RV rijden van 18 mtr. - Geen gezellige terrasjes, nee liever ook in de zomer een verkoudheid oplopen in over geairconditioneerde ruimten - de velen kerk gemeenschappen - alle gordijnen dicht en net als de ramen vaak vies - de verkeersdiscipline met grote hoffelijkheid - geen rotzooi uit de auto gooien, "Littering " kost grof geld, en terechtde  - vuurwerk verkopen in open onbewaakte tenten waar bij ons dikke kluizen voor nodig zijn- zwembaden altijd langs de straatkant- het belastingsysteem op consumenten spullen ( je weet nooit wat iets werkelijk kost) - het fooien systeem in restaurants- de verspilling van eten en materialen- een ver achter lopend recycling systeem en zo kunnen we nog even door gaan. 

Maar de leukste verwondering vond ik de Amerikaan zelf. Anders als aan de Oostkust en in de meeste grote steden waren de mensen hier vriendelijker, relaxter en hulpvaardiger. Toch moeten ze ook hier hard werken om het veel te dure leven te bekostigen. Ze doen ook wat stoerder dan wij ,maar wat wil je als je in zoveel grootsheid opgroeit. 

Als je je zelf laat horen wil de geprogrammeerde oppervlakkigheid van de gemiddelde Amerikaan  best wijken voor een vriendelijk en verdergaand gesprek. We troffen velen lieve en behulpzame mensen. Met stip op 1, de familie Pierce uit Salt Lake. Weet je nog hoe ik me vergiste in die ma flodder. En wat dacht je van die zachte "  sentimental " Judy Love,die ons naar Shoshone Falls bracht of de Haagse Tracey op de camping in Fairview en niet te vergeten de zorgzame ziekenhuis mensen in Wenatchee en Custer. En zo troffen we nog velen wiens naam ik vergeten ben en...................vooruit ook een paar vriendelijke  " cops " onderweg. Omdat ze mij geen vette " penalty " gaven. 

Er valt nog zoveel te vertellen over dit land van CHICKEN FRIED, ( Zac Brown band.) 

En met het aanraken van de muziek is de cirkel rond. 

Nog twee tot besluit:

Een voor mijn reis en levensmaatje Marianne. Dapper stopte ze de pijn van haar knie en heup weg en genoot mee daar waar kon,erg knap. 

Dikke kus en jouw Dolly met EVERTHING,S IS BEAUTIFUL IN IT,S OWN WAY. 

En een over mijzelf. Ik vertelde ergens halverwege waarom dat reizen toch zo in mij zit. The flying Burrito Brothers en o.a .Merle Haggard vertellen het beter in WHITE LINE FEVER

White line fever,

'a sickness is born,down deep in my soul.

White line fever,the years keep fly'in by,

like the high line poles. 

Dat is het en dat mag van mij nog lang zo blijven. 

Immers ! 

IT,S ABOUT THE JOURNEY,NOT THE DESTINATION. 

ps. We zijn veilig thuis en we vonden het leuk dat u zo enthousiast mee reisde. 

ZO STOND HET IN HET VLIEGTUIG GENOTEERD.

MAAR BIJ THUISKOMST LIET HET LEVEN OOK ZIEN DAT HET O ZO SNEL ANDERS KAN GAAN.

 EEN GOED WIJNTJE OP EEN FEESTJE OP DE EERSTE AVOND NA AANKOMST KWAM ME DUUR TE STAAN DOOR EEN VALPARTIJ MET DE FIETS. MIDDEN IN DE NACHT WERD IK GELUKKIG GEVONDEN EN IN ALLERIJL NAAR HET ZIEKENHUIS GEBRACHT. OOG,KAAK,RIB SCHADE EN  EEN HERSENSCHUDDING ( alhoewel dat bij mij eigenlijk niet kan ) .NA LATER BLEEK OOK NIERSCHADE EN EEN FIKSE ONTSTEKING DEDEN ME 5 DAGEN IN HET ZIEKENHUIS BELANDEN. 

DIEP RESPECT VOOR WAT IK DAAR GEZIEN EN MEEGEMAAKT HEB. 

INMIDDELS BEN IK WEER  VEILIG THUIS BIJ ZORGZAME MARIANNE, KOMT ALLES GOED EN KUNNEN WE STELLEN DAT WE WEER EENS GELUK HEBBEN GEHAD. 

HET VERWONDEREN GAAT DUS  DOOR.

Foto’s

5 Reacties

  1. Rien Mulders:
    22 juli 2017
    Hey Michael, wat een 'onpleazante' afsluiting van een indrukwekkende trip.
    Rolstoellekuh nodig? Heb er nog een over!!!
    Beterschap. Gr. Rien
  2. Ton en Gerrie:
    22 juli 2017
    o jee; wa'n slot. :-( Da leste wijntje moete ok loate staon toch..... Beterschap; enne... rustig oan. Bedankt voor ut mee meuge reize! Tot ergens in Liemt wir.
  3. Marion Michiels:
    22 juli 2017
    Sjonge, jonge wat een pechvogel. Ga je zover op reis, ben je terug en gebeurt dit. Beterschap gewenst, wat met de goede zorgen van Marianne wel lukt, geloof ik!
  4. Bernard:
    23 juli 2017
    Nou het laatste gelukkig weer achter de rug. Had je beter een week langer in Amerika kunnen blijven. Het feestje hier was dan al voorbij geweest.
    Maar goed in ieder geval beterschap en geef je maar over aan de goede zorgen van Marianne
  5. Anne-Marie Wouters:
    26 juli 2017
    Je blijft je verwonderen over de ' veerkracht' van je lijf. Veel beterschap